Documents - from Roots Search India FB Group

Building Bridges

“Building Bridges between Belgium & India for Adoptees - A final call”

Lieve mensen, Het heeft me wat tijd gekost om na de terugkeer deze tekst te kunnen schrijven. Zoveel indrukken en emoties, het doet een mens toch wel wat. Het was voor mij de tweede keer dat ik India bezocht. Deze keer met een doel dat ook meer was dan reizen en verkennen. Het project “Building Bridges” ligt me na aan het hart, natuurlijk in de eerste plaats door mijn persoonlijk verhaal. Maar zeker ook door de ervaring van de laatste 2 jaar dat mijn verhaal met zovele anderen gedeeld wordt en ook deze anderen op muren botsen als ze naar hun roots op zoek gaan. Ik was dan ook erg blij dat Pia, onze adoptiecoach haar schouders met hart en ziel onder dit project heeft gezet, waarvoor mijn dank.

Ik hoop dat mijn verhaal kan helpen bij jullie eigen zoektocht, op welke manier dan ook: praktische tips, modelbrieven, persoonlijke ervaring,.. Door de meetings in Mumbai is alvast een eerste steen gelegd. Er is al een goed bewustzijn, beleid en methodiek om geadopteerden te helpen bij hun zoektocht. Veel hangt af van de adoptiediensten. Mijn persoonlijke zoektocht leverden enkele belangrijke antwoorden op, maar er zijn minstens evenveel vraagtegens bijgekomen. Stap voor stap komen we toch dichter bij ons doel: de weg is iets meer geopend, ook al is die nog zeer lang.

Ik schrijf mijn verhaal in dagboekstijl. Voor de formele en praktische elementen verwijs ik naar de bijlagen. Er volgt in de nabije toekomst een officieel rapport dat aan betrokken diensten en overheden zal worden bezorgd. Ik benadruk dat dit mijn persoonlijk verhaal rond deze reis. Voor iedereen zal dit anders zijn.

1) 2005 – St-Catherine’s Home 2) 2006-2011 – Triobla 3) 2011 – ACT 4) 2012 – Building Bridges

4.1 St-Catherine’s Home (16/10/2012) 4.2 Meeting met de Consul Generaal van België in Mumbai (28/10/2012) 4.3 Dossierinzage High Court Mumbai (29-30/10/2012) 4.4 Building Bridges meeting in Mumbai (30/10/2012) 5) toekomst

Bijlagen 1. linken naar verdragen en richtlijnen 2. verslag meeting met Consul Generaal van België in India (publicatie na goedkeuring) 3. verslag meeting Building Bridges met adoptiediensten in Mumbai (publicatie na goedkeuring) 4. Aanvraag dossierinzage adoptiedossier bij Mumbai High Court 5. Aanvraag gehomologeerde kopie adoptiedossier bij Mumbai High Court 6. Presentatie meeting adoptieorganisaties 7. Booklet Building bridges between Belgium and India

Ik verzoek jullie uitdrukkelijk om niets van mijn persoonlijk verhaal uit deze tekst zonder toestemming verder te verspreiden. De voorbeeldbrieven zijn natuurlijk wel vrij te gebruiken. Bedankt voor jullie begrip hiervoor.

Op 15 oktober 2012 landde ik ’s nachts in Bombay, op zich al een gebeurtenis die heel wat bij mij heeft losgeweekt: aankomen op de plaats waar ik geboren ben (of toch naar wat vermoed wordt). Enkel met vragen en ook met een nog grotere vastbeslotenheid om toch tenminste iets meer te weten te komen dan de vorige keer dat ik naar India reisde.

Building Bridges – Mumai – October 2012 - Page 1 of 6

1) 2005 – St-Catherine’s Home

Ik schets jullie kort het verhaal van toen, in 2005, waarbij ik ook een bezoek bracht aan St-Catherine’s Home, Andheri, Mumbai. Ik had toen vooraf de vraag gesteld of ik kon langskomen en meer informatie kon krijgen. Er werd me gevraagd om alle info die ik had naar hen door te mailen zodat ze wat opzoekingen konden doen. Veel had ik niet: een naam en een geboortedatum en het verhaal dat ik een vondeling was.. Ik was heel erg benieuwd wat ik er te weten zou kunnen komen..

Ik werd er heel hartelijk ontvangen, kreeg een rondleiding, mocht mee thee drinken. Maar toen ik met de vraag kwam om meer informatie over mijn achtergrond te krijgen, bleef alles heel oppervlakkig. Ik kreeg een lang verhaal over mogelijke situaties waarmee vrouwen, jonge meisjes in India geconfronteerd worden, waardoor het volgens de zusters allesbehalve aangeraden was om informatie over die moeders – als die al bekend zou zijn (want velen zouden uit schrik ooit gevonden te worden een valse naam opgeven) - kenbaar te maken, omdat dit het risico met zich meebracht dat ze uit hun gezin of familie zouden verstoten worden. Ik moest dit gebrek aan informatie helemaal niet erg vinden omdat we toch allemaal kinderen van god zijn en we dankbaar moesten zijn voor de kansen die we gekregen hadden. Er werd zelfs niet naar mijn dossier gekeken.

Op dat moment leek ik genoeg te hebben met deze informatie , die nieuw was voor mij omdat ik helemaal geen idee had van de culturele situatie in India. Ik trok toen een kleine vier weken door India rond en begon het land en de situatie van meisjes, vrouwen iets beter te begrijpen.

2) 2006-2011 – Triobla

Later begon de vraag tot meer informatie toch weer te spelen. Voor het eerst kon ik terecht met mijn vragen hierover bij de mensen van Triobla, die mijn vragen ernstig namen en me niet zomaar stopten met “wees dankbaar voor de kansen die je gekregen hebt”. Nee, daar hadden ze ook de ervaringen dat veel geadopteerden worstelen met deze vraag, soms in die mate dat het hun leven beheerst en soms zelfs blokkeert. Triobla heeft ook ervaring met adoptieouders, die meeleven met deze vraag van hun kinderen, hun antwoorden willen bieden of op zoek willen gaan als ze nog klein zijn, zodat de kans groter is dat de geboorteouders gevonden worden. Triobla heeft ook ervaring met geboortemoeders, die afstand van hun kind hebben gedaan, maar zich bleven afvragen hoe het met hen ging. Ik mocht een panelavond bijwonen, waarbij het verhaal van een geboortemoeder me zo diep heeft getroffen en tegelijkertijd kwetsend (ik moet op zoek!) en helend was.

Maar wat doe je daar dan mee? De ervaring leert dat veel pogingen op weinig niets uitdraaien en vaak enkel maar (meer) frustraties opleveren. Moeten we dan stoppen met zoeken, ons erbij neerleggen en verder gaan met ons leven, of dat toch proberen? Triobla zei nee: we zullen doen wat we kunnen om geadopteerden te ondersteunen bij hun zoektocht.

3) 2011 – ACT

In een verwoede poging een antwoord te bieden op de vraag naar ondersteuning met Roots Searches, verkende Pia het pad met ACT. Ik schets hier kort even het verhaal. ACT, Against Child Trafficking, stelt zich voor als een organisatie die geadopteerden zou kunnen helpen om hun geboorteouders teug te vinden, of in elk geval zoveel mogelijk informatie te verzamelen. Aanvankelijk vroegen ze hiervoor 150€ startgeld voor een dossier, en dan 60€ per dag voor het effectieve werk, plus onkosten.

Begin 2011 gaf ik mijn akkoord om met ACT mijn zoektocht op te starten. Natuurlijk was ik dan erg ongeduldig en kon alles niet snel genoeg gaan. Het duurde zes maanden – voor mij een eeuwigheid - vooraleer ik het bericht kreeg dat ze mijn dossier zouden opstarten, maar dan wel tegen nieuwe

Building Bridges – Mumai – October 2012 - Page 2 of 6

financiële voorwaarden. In september 2011 vroegen ze me om 5.000€ te storten om mijn zoektocht op te starten. Dit vonden ze nodig als waarborg zodat ik niet zou terugkrabbelen als het zou nodig blijken om een procedure voor de rechtbank op te starten. Ik heb hen duidelijk gemaakt dat ik niet over dit geld beschik en tevens niet zomaar van plan was om naar de rechtbank te stappen om een zaak te openen tegen St-Catherine’s home.

Ik had het er vooral moeilijk mee toen ze dan naar voor schoven dat ze toch al gestart waren in mijn dossier (zonder mij hiervan op de hoogte te brengen) en mijn geboorteakte konden traceren. Ik wilde hen betalen voor wat ze al gedaan hadden en daarmee afsluiten, maar dat hoefde volgens hen dan niet. Die geboorteakte heb ik natuurlijk nooit te zien gekregen. Je kunt je vast inbeelden hoe frustrerend dit was. Ik heb tijd nodig gehad om dit te werken.. Ik had sterk het gevoel dat ze me als een pionnetje inzetten om hun doelen te bereiken en onvoldoende oog hadden voor wat ik voor ogen had. Tegelijkertijd wilde ik zo graag die informatie! Helaas was ik niet de enige die deze ervaring met hen gehad heeft.

In oktober 2011 heb ik dan ook beslist om alle contact met hen te verbreken en zoals jullie vast wel weten is dit het begin van de facebookgroep “Roots Search India” en van het project “Building Bridges” geworden.

4) 2012 – Building Bridges

“Building Bridges” kreeg vaste vorm in juli 2012, toen Pia besliste om mee te gaan naar India. Ikzelf had mijn reis begin dit jaar al geboekt, maar had steeds blijven hopen dat het er toch zou inzitten om daar ter plaatse een vergadering te kunnen organiseren rond het project en een netwerk te beginnen uitbouwen voor ondersteuning van geadopteerden die de roots search wilden ondernemen. Met enkele geadopteerden schreven we ons verhaal neer. Dit boekje werd meegestuurd met de uitnodigingen per brief en mail naar talloze diensten, scholen, overheden in Mumbai en Cocchi.

3.1 St-Catherine’s Home (16/10/2012)

En daar stond ik dan. Op 16 november hadden mijn partner en ik een afspraak met Sr. Venita in St- Catherine’s home. We kregen een hartelijke, warme ontvangst. Sr. Venita is er verantwoordelijk voor het contact met de geadopteerden: ze onderhoudt de facebookgroep, beantwoordt e-mails en organiseert de rondleiding voor geadopteerden en hun families bij een bezoek aan de Home. Het is een fantastisch werk dat daar geleverd wordt. Er bewoog vanalles binnen in mij, gewoon door het feit daar te zijn, daar opgenomen te worden als een deel van hen. Sr. Venita vindt het belangrijk dat we weten dat we daar altijd thuis en welkom zijn, en iedereen daar een stukje van onze familie is. Vaak is er niet meer dan dit. Ik krijg terug uitleg over de Indiase maatschappij, verhalen van vrouwen en de positie van kinderen daarin. Ik luister met ontzetting naar verhalen waarin tot op vandaag jonge meisjes worden vermoord omwille van het “bezoedelen van de familie-eer”. Anderen worden dan weer uitgestoten,.. Ik dacht echt dat dit iets was van tientallen jaren geleden, maar niet dus..

Ik raad iedereen die een roots search start aan om meer zicht te krijgen op de sociale en culturele achtergrond van India. Kan het een taak zijn van adoptiediensten op geadopteerden hierover informatie te verschaffen?

Sr. Venita zocht mijn gegevens op in het register van het home. Omdat mijn papieren gewisseld werden met deze van een ander meisje dat samen met mij naar België kwam, was het belangrijk te vermelden wat de gegevens waren van dat ander meisje. Ik mag van geluk spreken dat mijn ouders alle papieren zo nauwgezet hebben bijgehouden. Anders was het onbegonnen werk, of had ik enkel de informatie van dat andere meisje gekregen, zonder dat maar zelfs te weten. Sr. Venita zei dat er over mij één lijn in hun register stond: mijn naam en mijn geboortedatum. Wow!

Building Bridges – Mumai – October 2012 - Page 3 of 6

Ik had altijd gedacht dat deze gekozen werden door de zusters wegens gebrek aan gegevens. Op basis van die ene lijn vermoedde Sr. Venita dat ik naar het tehuis werd gebracht door bv. politie, buren,... met mijn naam en mijn geboortedatum. Omdat ik op de leeftijd van 4 maanden naar de home werd gebracht, leek het haar hoogstwaarschijnlijk dit gebeurde onder de omstandigheid dat mijn geboorteouders overleden zijn. Anders was ik waarschijnlijk veel korter na de geboorte naar de home gebracht. Zij vond dit verhaal het meest aannemelijke.. maar het blijft natuurlijk een gok. Meer informatie stond er niet in het register, dus daar zou het voor mij bij blijven. Het verhaal van het andere meisje, met wie mijn papieren werden gewisseld, bleek volledig hetzelfde te zijn (een aantal maanden oud toen ze naar de home werd gebracht, ze kreeg een naam en een geboortedatum mee).

Voor mij betekende het al ongelooflijk veel te weten dat mijn geboortedatum nu eindelijk echt was (ook al is die anders dan dat op mijn identiteitskaart staat) en ook dat ik een naam van mijn geboorteouders had meegekregen (ook al is dat ook niet diegene die als tweede naam op mijn identiteitskaart staat). Ik stond dan toch al een stuk verder dan 7 jaar geleden.. een goed begin! Het was verder fijn om met de zusters te eten, de verzorgsters te ontmoeten die er ook al waren toen ik daar nog als baby was, en zelfs ook zuster Vida (die als bij wonder na 20 jaar in België te hebben gewerkt pas sinds een aantal maanden terug in de home verbleef), die een aantal documenten van mijn adoptie had ondertekend indertijd. Helaas was het voor haar te lang geleden om zich nog concreet iets te herinneren, maar het gaf me een ongelooflijk warm gevoel om daar met hen te kunnen zijn...

Sr. Venita beschikt over een aantal contacten om betaalbare logies te regelen voor mensen die St- Catherine’s bezoeken. Neem tijdig contact op als je via haar informatie hierover wil krijgen.

We proberen via de organisaties die deelnamen aan de Building Bridges meeting een lijst te krijgen van logies om te verspreiden. Zelf ben ik voortgegaan op de Lonely Planet reisgids.

Daarna begon een rondreis waar ik hier niet verder zal over uitwijden, behalve te zeggen dat India, ook mijn land, een prachtig land is met al zijn kleuren en geuren, schittering en gastvrije mensen.

3.2 Meeting met de Consul Generaal van België in Mumbai (29/10/2012)

We informeerden de Consul Generaal over de moeilijkheden waarmee geadopteerden te kampen hebben als ze een roots search ondernemen. De Consul General was verbaasd bij het horen van enkele persoonlijke verhalen, zoals dat van mij waarbij er een administratieve verwisseling gebeurde of dat van B. bij wie de geboorteouders verteld werden dat zij overleden was, terwijl ze naar België gebracht werd voor adoptie.. De Consul General begrijpt het belang van de zoektocht voor geadopteerden. Hoewel hij niet zelf beslissingen kan nemen (die moeten eerst worden voorgelegd en goedgekeurd door zijn hiërarchie), zou hij –na goedkeuring- aan een aantal van onze vragen willen tegemoetkomen. Ik verwijs naar het verslag (bijlage 2).

3.3 Dossierinzage High Court Mumbai (29-31/10/2012)

Als je van plan bent om in persoon je dossier te gaan vragen in de High Court, bereid je jezelf goed voor dat je in een grote administratieve molen zal terechtkomen.. Met de hulp van B.S. (bedankt, dat heeft me echt veel tijd uitgespaard!) stuurde ik van thuis uit een aangetekende brief voor de aanvraag voor dossierinzage. Het dossiernummer is erg van belang omdat ze op basis van dat nummer de opzoeking doen. Verstuur tijdig de brief (ikzelf verstuurde die anderhalve maand voor mijn vertrek). De standaardbrief vind je in bijlage3 (de hoofding is dezelfde als die van het vonnis voor je adoptie.). En opgepast: juiste bewoordingen zijn belangrijk!

Building Bridges – Mumai – October 2012 - Page 4 of 6

Als je de High Court binennstapt, is er eerst een grondige controle. Fototoestellen moeten worden afgegeven en ingeschreven in een boek. Ik ging eerst met een kopie van mijn aangetekende brief naar het algemene kantoor. Ik werd vervolgens van het ene kantoor naar het andere gestuurd en dan kwam ik uiteindelijk op de plaats waar alle post geregistreerd wordt en daar vonden ze mijn brief terug. Pia deed zich voor als mijn advocate, wat toch de zaken iets vlotter liet verlopen. Ik schrijf hier neer van waar naar waar we gegaan zijn, ik weet niet of dat de normale procedure is, en hoewel dit erg veel tijd in beslag nam, het bracht wel resultaat:

1) Office of the Registrar General (4e verdieping – openingsuren 11u30-12u30, 15u30-16u, Shri S.B.

Shukra) 2) Registrar O.S. (1e verdieping hoofdgebouw, kantoor 24, Shri O.V. Sawant) 3) Board Department – PWD building, benedenverdieping, Mr. Lopes) (postboek waar mijn brief

geregistreerd stond) 4) General Department – (kantoor 24 A – Mrs. Shipna S.O.) (daar lag mijn brief) 5) Old Record – PWD Annex Building – benedenverdieping – Mr. Shinde – Mrs. Vaishali Gothivirekar (op dit laatste kantoor waren er erg behulpzaam en vriendelijk, door deze mensen wordt het dossier bovengehaald uit de archieven. 6) Registrar O.S. (zorgde voor de kopie) Alle verplaatsingen van het dossier van het ene naar het andere kantoor gebeurt per bode.

En daar waren ze dan: een bundeltje in een groene kaft, mooi vastgeknoopt met een wit lintje. Even diep ademhalen.. Ik had nooit verwacht dat ik die dag nog mijn dossier in handen zou krijgen. Wat zou ik te zien krijgen? Het eerste blad was een overzicht van wat er allemaal in het dossier zat. Ik begon te bladeren en op de 3e pagina viel mijn oog op de volgende zin: “...The authorities of the said home also do not insist in getting the real names and correct addresses of the mothers in view of the fact that such mothers have sought the shelter of the said home for the purpose of warding off the infamy scandal and also with object that their illegitimate offsprings are brought up without being disclosed as to the identity of the real parents so that children do not develop psychological complexes.” Lees ik dat goed? Blijkbaar waren ze er toen van overtuigd dat het psychologische problemen zou kunnen veroorzaken als geadopteerden later de identitiet van hun geboorteouders zouden te weten komen? Pooh... dit is even zwaar om te verteren..

Er was veel heen en weer geloop en er was geen plaats om te zitten. Ik stond rechtstaand boven een tafel gebogen waar nog andere dossiers op lagen en begon zo te lezen. Bovendien begonnen mijn benen wat slapjes aan te voelen, het is toch even zwaar om te slikken om dat zo allemaal te lezen. Alles in dit dossier gaat over mijn ouders, maar over het andere meisje. Er werd altijd beweerd dat mijn verhaal hetzelfde was als dat van het andere meisje, en dan lees ik hier plots in haar dossier dat haar moeder zwanger naar de home is gekomen? Na de slappe benen, ook een wee gevoel in de maag... Ik kon enkel nog blijven rechtstaan door de adrenaline: ik had echt mijn dossier in handen (of het hare, deels..) Ik voelde kwaadheid, ongeloof, teleurstelling (hebben ze dan toch gelogen?)... en vooral veel vragen die opkwamen, in plaats van verwachte antwoorden.. Het was dossier bleek nogal veel om lezen, en het was er erg warm, waarna ik de vraag stelde of ik mijn dossier mocht kopiëren.

Voor een gehomologeerde kopie moest een aanvraagbrief met aangehecht een kopie van mijn identeitskaart naar een andere dienst gestuurd worden. (zie bijlage 4). Opnieuw: het is erg belangrijk dat je de juiste bewoordingen gebruikt en de juiste dienst aanschrijft. Binnen de rechtbank moet je een zegel van 5,- Rs aankopen. Ik had het geluk dat iemand mij deze zegel gegeven heeft, dus ik weet niet waar je die precies moet gaan kopen. Met de brief met zegel moet je naar een loket dat gelegen is net buiten de rechtbank, in een zijstraat. Daar registreren ze je een aanvraag en moet je 500,- Rs betalen voor de algemene aanvraag. Normaal duurt het 1 & 2 maanden eer je kopie klaar is. Je krijgt een ontvangstbewijs mee voor de 500,- Rs.

Building Bridges – Mumai – October 2012 - Page 5 of 6

In het kantoor waar ze voor de gehomologeerde kopie zorgen (The Registrar (O.S.), Prothonotary & Senior Master), zeiden ze dat ze een extra inspanning zouden doen. Misschien omdat ik in mijn brief vermeld had dat ik eind oktober in Mumbai zou zijn? Misschien omdat “mijn advocate” ernaar vroeg? Ik weet het niet... Het hoofd van deze dienst was erg behulpzaam en inderdaad de dag erna lag mijn kopie klaar bij het loket waar ik betaald had voor de aanvraag (net buiten de rechtbank). Ik kreeg dan nog 240,- Rs terug (hangt waarschijnlijk af van hoeveel pagina’s mijn dossier telt) en moest daarvoor aftekenen.

Ik probeerde nog het dossiernummer van het adoptiedossier van dat andere meisje te weten te komen, zodat ik ook inzage in dat dossier zou kunnen vragen. Mijn ouders bewaarden haar contactgegevens en ze reageerde erg snel op mijn e-mail. Helaas zei ze niet meer te beschikken over het vonnis van de Bombay High Court. Ze kon me wel aan een datum helpen. Ik contacteerde ook de adoptieorganisatie in België, maar ook daar zouden ze geen informatie meer hebben : het originele vonnis werd naar de ouders gestuurd en er was geen kopie bewaard op de organisatie..

3.4 Building Bridges meeting in Mumbai (30/10/2012)

Op 30/10 vond dan de Building Bridges meeting plaats. We kregen drie diensten rond de tafel die actief zijn op het vlak van adoptie, elk op hun eigen manier. (Het verslag vind je in bijlage 5.)

Ik leerde uit deze vergadering dat er tegenwoordig heel wat inspanningen gedaan worden om geadopteerden te ondersteunen in hun Roots Search. Veel hangt af van de betrokken dienst en hun visie. Ondanks de algemene richtlijnen zijn er toch veel verschillen in praktijk. De informatie-uitwisseling was zinvol: diensten konden zien hoe anderen diensten werken en mogelijks bepaalde methodes overnemen. Het blijft moeilijk om informatie te geven uit oudere dossiers waarin zeer weinig tot geen informatie werd bijgehouden. Ook hiervoor leveren diensten inspanningen om zoveel mogelijk tegemoet te komen aan de noden van geadopteerden tijdens hun roots search.

5) toekomst

Er is dus nog heel wat werk aan de winkel, teksten op stellen, voorstellen doen, en vooral ook verder op zoek blijven gaan. Net zoals anderen al aanraadden: het loont de moeite om zelf op zoek te gaan. Wees wel goed voorbereid op wat je zou kunnen vinden. Ik ben met enkele antwoorden teruggekeerd (naam en geboortedatum) maar met nog zoveel meer vragen... Dat is niet altijd makkelijk. Terug thuis loopt het leven natuurlijk terug door, maar plots krijg je toch een zwaarder gewicht om dragen. Dit is natuurlijk mijn persoonlijke ervaring. Ik hoop dat ik door deze te delen jullie een stuk verder op weg kan helpen. Alle suggesties, vragen, opmerkingen, aanvullingen, hulp,... zijn welkom. Uiteindelijk zijn we er voor elkaar, niet? Veel succes met jullie eigen zoektocht!

Dankwoord

En tenslotte nog een dankwoord aan mijn partner, die mij met mij op ontdekkingstocht door India ging en mij steunde bij deze moeilijke zoektocht. Alleen had ik het niet gekund.

Dank ook aan Pia, -mag ik dit in naam van vele geadopteerden doen? - zonder wie “Building Bridges” niet had bestaan. Ook aan haar man die het indrukwekkende India mee trotseerde.

Building Bridges – Mumai – October 2012 - Page 6 of 6

( File didn't save properly, so copy pasted it here )