'Alles legaal' aan snelle adoptie Paul de Leeuw
17 October 2001
'Alles legaal' aan snelle adoptie Paul de Leeuw
Gepubliceerd door Administrator2 op 17/10/2001 (3217 gelezen)
Paul de Leeuw en zijn echtgenoot Stephan Nugter zijn vorige week vaders geworden van hun adoptiezoontje Kas. "Moet je soms bekend zijn om zo snel een kindje te kunnen adopteren?"
Stephanie ('liever geen achternaam') en haar echtgenoot Marco zijn, na zes jaar, eindelijk in de laatste fase van hun adoptieprocedure gekomen. Negen weken geleden kregen ze te horen dat er een jongetje voor hen was gevonden in India. De opgestuurde foto's worden avonden aaneen intens bestudeerd. De slaapkamer is klaar. Het wachten is op het laatste papierwerk. "Het kan nog wel een paar weken, maar ook nog wel drie maanden duren voordat hij komt."
Stephanie en Marco gingen in zee met een van de erkende adoptieorganisaties in Nederland. Je kunt er pas terecht nadat je speciale cursussen hebt gevolgd en je gezinssituatie door de Raad voor de Kinderbescherming geschikt is bevonden. Ook mag het leeftijdsverschil tussen adoptieouders en kind niet groter zijn dan 40 jaar. Daarna volgt het vaak lange wachten op een kind. Buitengewoon verbaasd was Stephanie dan ook toen ze vernam dat de adoptieprocedure van De Leeuw `slechts' twee jaar in beslag had genomen. "Het lijkt wel alsof je bekend moet zijn om het zo snel voor elkaar te krijgen. 'Hoe doet hij dat toch?', vroeg ik me af."
Hoe de adoptieprocedure precies in zijn werk is gegaan, willen De Leeuw en Nugter niet kwijt. Maar alles is via de legale weg verlopen, stelt het management van De Leeuw.
Zou het zo kunnen zijn dat de Leeuw en zijn partner de weg van de zelfdoeners hebben bewandeld? Mensen die hetzelfde traject volgen als alle adoptieouders, maar die na de goedkeuring van de Raad voor de Kinderbescherming zelf via hun eigen contact op zoek gaan naar een kindje. Dat is vaak goedkoper, of soms hebben belangstellenden een eigen adoptiecontact.
Omdat het sinds 1998 voor alleenstaanden, ongeacht hun seksuele geaardheid, ook mogelijk is om een kind te adopteren, kunnen ook zij hun wens in vervulling laten gaan. Het kind wordt dan op naam van een ouder geadopteerd. Volgens advocaat Paul Baur, gespecialiseerd in adoptierecht, is het zeer waarschijnlijk dat De Leeuw deze weg in Amerika heeft bewandeld. Wanneer het kind eenmaal drie jaar in Nederland is, kan ook zijn echtgenoot Stephan Nugter, doordat in Nederland een homo-echtpaar wel kinderen mag adopteren, ook officieel vader worden van Kas.
Het zelf op zoek gaan kan, met de juiste contacten in het buitenland, aanzienlijke tijdswinst opleveren, stelt Baur. Angst dat ouders met kinderhandelaren in zee gaan, is volgens hem ongegrond. De organisaties waarmee de 'zelfdoeners' zaken doen in het buitenland, worden altijd gecontroleerd door de adoptieorganisaties in Nederland. Bovendien moet zowel de Amerikaanse als de Nederlandse rechter de adoptie goedkeuren.
Bron: Algemeen Dagblad
Stephanie ('liever geen achternaam') en haar echtgenoot Marco zijn, na zes jaar, eindelijk in de laatste fase van hun adoptieprocedure gekomen. Negen weken geleden kregen ze te horen dat er een jongetje voor hen was gevonden in India. De opgestuurde foto's worden avonden aaneen intens bestudeerd. De slaapkamer is klaar. Het wachten is op het laatste papierwerk. "Het kan nog wel een paar weken, maar ook nog wel drie maanden duren voordat hij komt."
Stephanie en Marco gingen in zee met een van de erkende adoptieorganisaties in Nederland. Je kunt er pas terecht nadat je speciale cursussen hebt gevolgd en je gezinssituatie door de Raad voor de Kinderbescherming geschikt is bevonden. Ook mag het leeftijdsverschil tussen adoptieouders en kind niet groter zijn dan 40 jaar. Daarna volgt het vaak lange wachten op een kind. Buitengewoon verbaasd was Stephanie dan ook toen ze vernam dat de adoptieprocedure van De Leeuw `slechts' twee jaar in beslag had genomen. "Het lijkt wel alsof je bekend moet zijn om het zo snel voor elkaar te krijgen. 'Hoe doet hij dat toch?', vroeg ik me af."
Hoe de adoptieprocedure precies in zijn werk is gegaan, willen De Leeuw en Nugter niet kwijt. Maar alles is via de legale weg verlopen, stelt het management van De Leeuw.
Zou het zo kunnen zijn dat de Leeuw en zijn partner de weg van de zelfdoeners hebben bewandeld? Mensen die hetzelfde traject volgen als alle adoptieouders, maar die na de goedkeuring van de Raad voor de Kinderbescherming zelf via hun eigen contact op zoek gaan naar een kindje. Dat is vaak goedkoper, of soms hebben belangstellenden een eigen adoptiecontact.
Omdat het sinds 1998 voor alleenstaanden, ongeacht hun seksuele geaardheid, ook mogelijk is om een kind te adopteren, kunnen ook zij hun wens in vervulling laten gaan. Het kind wordt dan op naam van een ouder geadopteerd. Volgens advocaat Paul Baur, gespecialiseerd in adoptierecht, is het zeer waarschijnlijk dat De Leeuw deze weg in Amerika heeft bewandeld. Wanneer het kind eenmaal drie jaar in Nederland is, kan ook zijn echtgenoot Stephan Nugter, doordat in Nederland een homo-echtpaar wel kinderen mag adopteren, ook officieel vader worden van Kas.
Het zelf op zoek gaan kan, met de juiste contacten in het buitenland, aanzienlijke tijdswinst opleveren, stelt Baur. Angst dat ouders met kinderhandelaren in zee gaan, is volgens hem ongegrond. De organisaties waarmee de 'zelfdoeners' zaken doen in het buitenland, worden altijd gecontroleerd door de adoptieorganisaties in Nederland. Bovendien moet zowel de Amerikaanse als de Nederlandse rechter de adoptie goedkeuren.
Bron: Algemeen Dagblad