Blog: Dag 183: We zijn er bijna, maar nog niet helemaal... (2nd court)

Home » Blogs » Blog van marc

Dag 183: We zijn er bijna, maar nog niet helemaal...

Dag 183, een half jaar is voorbij sinds we Barry ontmoet hebben. Het is alweer een tijdje geleden dat ik geblogd heb (druk met wat websites bezig geweest), maar vandaag is wel weer de ideale dag om toch maar weer eens te bloggen. Vanochtend hebben we namelijk onze tweede rechtszaak gehad, en dat is degene waarin bepaald wordt of Barry ook officieel onze smurf wordt...

Door de slechte berichten van de afgelopen weken (vorige week werden alle vier de 2e rechtszaken niet goedgekeurd/uitgesteld) hadden we van tevoren de gezonde spanning of wij deze week meer geluk zouden hebben. Want het lijkt behoorlijk wat van geluk af te hangen of je wel of niet goedgekeurd wordt. Geluk met de juiste rechter, geluk met het feit dat er geen informatie over de moeder is waar de rechter moeilijk over kan doen (is natuurlijk helemaal geen geluk voor het betreffende kind), en nog meer van dat soort dingen.

De voortekenen voor ons leken gunstig. De minder favoriete rechter was afwezig, dus als we aan de beurt zouden komen zouden we bij de favoriete rechter komen. Inhoudelijk waren er ook niet veel punten waarop onze zaak problemen zou gaan opleveren, zeker niet nadat er allerlei documenten waren toegevoegd op punten die bij vorige rechtszaken van belang bleken te zijn. De vraag was dus vooral of we wel aan de beurt zouden komen voor de vakantie, aangezien dit een van de laatste dagen was voor de vakantie tot oktober.

Vanaf woensdag, en zeker op donderdag was het dus zenuwpezen. De advocaat zou 's ochtends bellen, maar wist ons op dat moment nog niets te melden. Toch maar afwachten dus en 's middags elke 5 minuten op de website van de rechtbank kijken of we er al op stonden. En jawel, om kwart voor 4 zagen we de planning voor vandaag, en we stonden er op! Stap 1 was genomen...

De volgende vraag was of we vandaag wel aan de beurt zouden komen. We stonden namelijk als 8e en laatste ingepland, en om 11 uur moest de rechter ergens anders heen. Dat kan wel eens krap worden... Maar al gauw bleek vanochtend dat de rechter er in in had vandaag, want om half 9 was ze al bij zaak 3, om 9 uur bij zaak 5, en even na half 10 waren we al aan de beurt!

Ook Barry was trouwens in een goed humeur, hij had natuurlijk weer zijn beste kleren aan, en dat vindt hij wel erg mooi allemaal . En verder was het ook een topdag voor hem vandaag, want om de gezellige sfeer er in te houden hadden we ons voorgenomen om hem overal maar zijn zin in te geven, en hem lekker veel aandacht te geven. Alles voor het goede doel... Dit hield dus in dat hij om half 10 al 5 bananen naar binnen had gewerkt, en dat papa en mama precies zijn aanwijzingen opvolgden om met het vliegtuig in de lucht te vliegen of met het hondje over de vloer te lopen...

Met goede moed gingen we de rechtszaal binnen, een heerlijk sfeerloze kamer, met aan de ene kant een wat streng uitziende vrouw, en aan de andere kant een bonte verzameling van adoptie-ouders, Barry, een advocaat, een Guardian (officiele vertegenwoordiger van Barry), iemand van de adoptie-organisatie en iemand van de plaatselijke kinderbescherming.

Aangezien we lekker veel tijd hadden ging de rechter er eens goed voor zitten om onze documenten allemaal goed door te nemen. Na de standaard openingsvragen (hoe oud zijn ze, uit welk land komen ze etc) kwamen er al snel vragen over aanvullende medische informatie over ons die de rechter wilde hebben. En ook over de financien waren nog wat vragen en moest uiteindelijk nog een en ander vertaald gaan worden. En tussendoor werd het hele adoptieproces in het algemeen, en ook de rol van de diverse partijen daarin nog aardig onder vuur genomen... Maar uiteindelijk zijn wel alle aanwezige partijen aan het woord gekomen en zijn alle rapporten van deze partijen geaccepteerd. Zelfs ikzelf mocht even nog het woord voeren (hetgeen niet altijd gebruikelijk is) om wat financiele onduidelijkheden toe te lichten.

Barry was intussen over het algemeen in een prima bui. Tot ongeveer na een uur, toen hij het wel gehad had in de wat saaie omgeving voor hem. En het al snel “buiten toe!!!” en tegen zeuren/huilen aan werd. En aangezien we hem daarin iet echt zijn zin konden geven, stimuleerde dit ook wel wat vervelend gedrag. Met als toppunt het moment dat onze Guardian aan het toelichten was dat ze de interactie tussen Barry en ons zeer goed vond, en dat hij zeer vooruitgegaan was. Terwijl ze dat zei boog ik me net naar Barry toe en kreeg een volle kletsende klap recht in mijn gezicht . Die waarschijnlijk in de hele zaal prima te horen was, ondanks dat ik achter de brede schouders van onze advocaat zat... Met wat kunst en vliegwerk, en met het tevoorschijn halen van IJsbeer de teddybeer (die we voor dit soort gelegenheden stiekem hadden meegenomen), wisten we de goede sfeer er echter in te houden en Barry weer lekker op mama's schoot te krijgen...Pfffff...

Al met was het intussen 11 uur en dus tijd om op te stappen. Enigszins onduidelijk over hoe en wat gingen we de zaal uit. Al snel werden we toch gefeliciteerd door de advocaat, aangezien we kennelijk goedgekeurd waren, op voorwaarde dat we aanstaande dinsdag de vertaalde aanvullende medische informatie en de vertaalde financiele informatie zouden opleveren. En dat we dan zelfs nog voor de vakantie de zaak rond zouden kunnen krijgen omdat de rechter ook nog voor de vakantie de beslissing wilde tekenen!

Ondanks dat dit resultaat beter is dan de meeste andere stellen, en goed uitzicht biedt om alles rond te hebben voor de vakantie, en anders snel na de vakantie, waren we zelf toch nog niet helemaal gerust. Want het verschil tussen “goedgekeurd op voorwaarde dat je deze documenten nog inlevert” en “niet goedgekeurd omdat je deze documenten nog moet inleveren” leek ons niet zo heel groot. En de vraag is altijd nog wat de rechter van de documenten vindt die we moeten gaan inleveren... Het voordeel is wel dat de documenten waarschijnlijk wel goed aan te leveren zijn, maar of dat met de juiste vertaling ook voor dinsdag kan is de vraag...

De rest van de middag, tot 7 uur 's avonds, zijn we bezig geweest met het zien te verkrijgen van de medische informatie vanuit Nederland. Dat bleek helaas niet zo makkelijk te zijn... Dokters waren op vakantie, dossiers in het archief dat niet open was, we werden telefonisch in leuke wachtrijen gezet (he beltegoed ook weer op...) en doorgeschakeld naar antwoordapparaten, en het was bovendien vrijdagmiddag in Nederland . Daarbij kwam ook nog eens dat de stroom uitgevallen was waardoor we niet op internet konden. Dus we zijn maar naar de adoptie-organisatie gegaan voor de noodzakelijke pc-ondersteuning. Een fax bleek daar helaas ook niet werkend te zijn, waardoor we gedwongen werden om dat in een internetcafe te gaan doen. Hetgeen vervolgens anderhalf uur bleek te duren voordat we 1 vel hadden weten te versturen ... De overige 3 vellen worden deze avond door het internetcafe nog geprobeerd....

Al met al was het dus een stressvolle dag, met in principe een veelbelovende uitspraak, waarvan we hopen dat die dinsdag uiteindelijk omgezet gaat worden in een definitieve beslissing. En dit weekend en maandag wordt het nog documenten verzamelen, vertalen, en laten stempelen. We zijn er dus bijna, maar nog niet helemaal.... Misschien dinsdag al, en anders toch nog ergens het najaar dat ons gezellige gezinnetje een officiele “familie” wordt!

Datum: 17 juli 2009

Average:

: