Drie ouderparen dienden klacht in tegen geschorste adoptiedienst

Drie ouderparen dienden klacht in tegen geschorste adoptiedienst

,,Ray of Hope heeft ons bedrogen''

19/12/2002 om 00:00 door door Geert NEYT - Print - Corrigeer

Tientallen adoptieouders sprongen de afgelopen dagen in de bres voor Ray of Hope, de adoptiedienst die door minister Vogels is geschorst. Vooral de ouders van Ethiopische adoptiekindjes loofden de vlotte afhandeling van hun dossier en de openheid van Ray of Hope. Maar er zijn ook ouders die niet te spreken zijn over ,,de onaanvaardbare onbekwaamheid'' van Ray of Hope. Dat blijkt uit het verhaal van drie paren aan wie een kindje uit Zuid-Vietnam was beloofd.

,,Wij hadden ons vertrouwen gelegd in een georganiseerde adoptiedienst omdat wij niet vrij wilden adopteren. Maar Ray of Hope heeft ons op een vliegtuig gezet naar een vreemd land en ons verder aan ons lot overgelaten.'' De woede van Danny en Nathalie Noels uit Geraardsbergen, Bernard en Hilda Deckers uit Vlezenbeek en Wim en Katleen Cornilly uit Pittem is na anderhalf jaar nog altijd niet bekoeld. Hun ervaringen vormden slechts een van de vele elementen die Kind en Gezin en minister Vogels ertoe aanzetten de erkenning van Ray of Hope in te trekken.

,,Pas later zijn wij te weten gekomen dat wij proefdossiers van Ray of Hope waren. Wisten wij veel dat de adoptiedienst zich op een nieuw kanaal had geworpen zonder enig vooronderzoek, waardoor alles wel in het honderd moest lopen. Ze krijgen overigens subsidies voor zo'n vooronderzoek.''

,,Zij hebben de blunder gemaakt te denken dat, omdat zij al actief waren in Noord-Vietnam, alles op dezelfde manier zou werken in het zuiden van het land. Maar dat is niet het geval.''

,,Zo verplicht Zuid-Vietnam de ouders zélf tweemaal naar hun land af te reizen. De eerste keer om de nodige documenten persoonlijk af te geven, de tweede keer om het kind op te halen. Ray of Hope verzekerde ons dat dat niet nodig was. Hun contactpersoon zou dat wel regelen.''

,,Maar die man bleek geen greintje ervaring met adoptie te hebben en sprak alleen Vietnamees. Hij was bovendien niet zelf uitgezocht door Ray of Hope, maar was ,een vriend' van hun Noord-Vietnamese contactpersoon. Wij hebben dan ook niks gehad aan hem.''

Iedereen een ander kind

Nog vóór de drie paren samen met nog drie andere Vlaamse adoptieparen afreisden naar Zuid-Vietnam, was er al een en ander misgelopen. ,,De wachtperiode werd ettelijke keren verlengd door de schuld van de onbekwame contactpersoon, tot wij op den duur ziek waren van de stress. De sociale verslagen van de ons toegewezen kinderen -- waarin het verleden van het kind wordt belicht -- bleken exacte kopies van elkaar.''

,,Verschillende maanden al nadat wij een foto hadden gekregen van ons kindje, zag Ray of Hope het niet meer zitten en stelden zij voor ons allemaal een ander kind te geven. Dat is verschrikkelijk, want je hebt al die tijd al een band met dat kind op de foto opgebouwd. Toen hebben wij voor onszelf besloten: Dit is ons kind en voor dit kind zullen wij vechten .''

Na negen maanden van uitstel en onzekerheid konden de ouders dan toch naar Zuid-Vietnam vliegen dankzij Buitenlandse Zaken. ,,Dat moment waarop je je adoptiekindje voor het eerst in je armen sluit, is even intens als een geboorte. Maar lang genieten konden wij niet, want de dag erna al kregen wij te horen dat cruciale documenten in het adoptiedossier ontbraken of niet in orde waren.''

,,Dat moment waarop je je adoptiekindje voor het eerst in je armen sluit, is even intens als een geboorte.''

,,Van Ray of Hope hadden we ook geen medisch dossier van de kinderen gekregen. De baby's hadden evengoed hiv-besmet kunnen zijn. Toen wij Ray of Hope belden, klonk het laconiek: wij zitten in België en kunnen jullie niet helpen.''

,,Toen hebben wij in een internetcafé een noodkreet verstuurd naar Buitenlandse Zaken. Die mensen hebben contact opgenomen met onze ambassadrice in Noord-Vietnam, die drie weken lang alles voor ons heeft geregeld. Zonder hen hadden onze kindjes hier nu niet gezeten.''

Zodra ze thuis waren met de kindjes besloten de drie paren een klacht in te dienen bij Kind en Gezin ,,omdat wij niet wilden dat ouders na ons dezelfde kalvarietocht zouden meemaken.''

Te veel hooi op de vork

Ondertussen hebben Wim en Katleen Cornilly in Zuid-Vietnam een tweede kindje meegebracht, dit keer via vrije adoptie met een beginseltoestemming van Kind en Gezin. ,,Dat ging heel vlot, zodat het verblijf zelfs op een aangename vakantie leek. En neen, wij hebben geen enkele Zuid-Vietnamees smeergeld moeten toestoppen. Alles loopt er zelfs streng volgens het boekje. Maar als je de regels niet kent, gaat het fout.''

De drie echtparen verwijten Ray of Hope te veel hooi op de vork te willen nemen. ,,Met drie medewerkers kan je geen honderd lopende dossiers goed opvolgen. Kijk, kandidaat-adoptieouders moeten bijna perfect zijn om door de selectie te geraken. Dan mag er toch ook wel gevraagd worden dat de adoptiediensten zelf een beetje professioneel zijn, of niet?''

Ray of Hope schrapte na het onfortuinlijke experiment met de zes adoptieparen alle activiteiten in Zuid-Vietnam.

.