‘Adoptiedossiers kloppen vaker niet dan wel’
‘Adoptiedossiers kloppen vaker niet dan wel’
‘Wij zijn geen criminelen die illegale kindjes hebben besteld bij de Chinees’, schrijven een wanhopige Patrick en Alinda op hun adoptieblog....
Van onze verslaggeefster Margreet Vermeulen
5 november 2007
De tienduizenden geadopteerden zelf worden ook geraakt door het debat dat nu is losgebrand, weet Hilbrand Westra, oprichter van United Adoptees International (UAI), een belangenorganisatie voor geadopteerden. ‘Zulke schandalen roepen bij geadopteerden automatisch de vraag op of hun adoptie wel correct is gegaan.’ Westra ziet een voorzichtige groei van het aantal geadopteerden dat op zoek is naar de waarheid achter hun dossier. ‘Maar niet iedereen wil op zoek naar zijn roots. Programma’s als Spoorloos wekken wat dat betreft een verkeerde indruk. Want stel dat je ontdekt dat je adoptie-ouders geld onder tafel hebben geschoven of dat je biologische moeder nog leeft terwijl je van je adoptie-ouders had gehoord dat ze bij je geboorte is gestorven. Zulke dingen zetten de relatie met je adoptie-ouders onder grote druk.’
Zelf ontmoette Westra op zijn ‘root-reis’ door Zuid-Korea een halfbroer waarvan hij het bestaan niet kende. ‘Ik wist niet beter dan dat ik slechts een zus had, maar ik bleek uit een gezin van acht kinderen te komen.’
Met behulp van UAI doet op dit moment een handvol geadopteerden onderzoek in Korea, Indonesië en Colombia naar de waarheid achter hun dossier en daarmee naar hun biologische ouders. ‘Het dossier klopt vaker niet dan wel, weten we inmiddels. Dat wil niet zeggen dat de kinderen dus zijn verhandeld, maar wel dat de adoptie niet correct is verlopen. Dat er informatie is achtergehouden. Dat er nog wel een vader of moeder leeft of leefde. Dat het kind nooit te vondeling is gelegd.’
Het schandaal met de 105 Tsjaadse kinderen verbaast Westra niet. ‘Dit soort schandalen speelt al tientallen jaren. Hulporganisaties zoals Zoë’s Ark, hebben nauwelijks nog een ideële doelstelling. Dat zijn gewoon bedrijven die omzet moeten draaien.’
De meeste schandalen halen overigens niet de internationale pers. ‘Onlangs nog bleek bij een controle dat er 140 Thaise geadopteerden in Zwitserland wonen. Terwijl de autoriteiten slechts weet hadden van 54 kinderen. Er zijn dus bijna 100 kinderen binnengesmokkeld. Maar daar lees je hier niets over.’
Westra hekelt de lakse houding van westerse overheden. ‘Interpol geeft al jaren aan dat er op grote schaal illegaal in kinderen wordt gehandeld – al of niet onder het mom van interlandelijke adoptie. Waarom komt er niet een strafrechtelijk onderzoek naar criminele organisaties die zich met kinderhandel bezighouden?’
Voorlopig ziet hij het niet gebeuren. ‘De vraag naar adoptie-kinderen is enorm. Politieke partijen willen hun achterban met een kinderwens niet frustreren. Er is inmiddels een tegenbeweging ontstaan van adoptie-ouders en adoptie-organisaties die adoptie weer in een positief daglicht willen zetten’, aldus Westra, die overigens geen tegenstander is van adoptie zolang de internationale verdragen maar worden nageleefd.
‘Maar het omgekeerde gebeurt. Kijk naar de uitspraak van de Utrechtse rechtbank vorige week dat baby Donna bij haar Nederlandse pleegouders mag blijven. De biologische vader krijgt geen voogdij, zelfs geen omgangsregeling. Reden is dat de pleegouders inmiddels acht maanden voor Donna zorgen. Dat ze het Belgische meisje illegaal hebben gekocht via internet maakt blijkbaar niets uit. Dat gaat compleet voorbij aan alle internationale afspraken over adoptie. Het is een potentieel heel gevaarlijke uitspraak. Want het stelt het familiebestaan in Nederland boven alles.’
’