Het aantal adopties uit het buitenland loopt gestaag terug

Publication date: 18 March 2019

SAMENLEVING

Barbara Vollebregt– 2:59, 18 maart 2019

Het aantal adoptiekinderen uit het buitenland dat in Nederland een thuis vindt, is in een paar jaar gehalveerd en blijft dalen. Net als het aantal wensouders.

U krijgt 5 artikelen van Trouw cadeau. Dit is nummer 2 .

Onbeperkt onze artikelen lezen? Digitaal Basis € 2.50 per week.

Vorig jaar vonden 156 kinderen uit het buitenland via adoptie een thuis in Nederland. Een jaar eerder waren dat er nog 210. Voor emeritus hoogleraar René Hoksbergen, gespecialiseerd in adoptie, zijn de cijfers geen verrassing: “Het aantal adopties uit het buitenland daalt wereldwijd al jaren. En dat is goed te verklaren. Bijvoorbeeld doordat moderne voortplantingstechnieken beter zijn geworden”, zegt hij.

Hij doelt daarmee op de hoge effectiviteit van ivf-behandelingen. “De kans om met ivf een kind te krijgen was in het begin ongeveer een derde. Nu is die kans 70 procent.”

Negatieve berichtgeving

Naast het feit dat adopteren duur is speelt volgens Hoksbergen ook de negatieve berichtgeving rondom buitenlandse adopties een rol. “Dat dingen niet blijken te kloppen in de documentatie. Dat een tweeling toch geen tweeling blijkt te zijn, de leeftijd helemaal niet klopt of dat de biologische ouders het kind helemaal niet ter adoptie wilden afstaan maar dat er financiële redenen achter zaten”, somt hij op.

Zelf pleit hij voor een verdere vermindering van buitenlandse adopties.“De impact van een adoptie is groot en ondanks dat er hele goede adoptieouders zijn, verwijder je een kind van een groot deel van zijn of haar identiteit.”

Dat het aantal adoptiekinderen uit het buitenland daalt, komt volgens Hoksbergen ook omdat het in het buitenland beter gaat. “Landen als Zuid-Korea, India en China zijn welvarender en daar is binnenlandse adoptie veel belangrijker geworden.” Toch kwamen de meeste kinderen die vorig jaar zijn geadopteerd uit China (28 kinderen). Hongarije (24) en de Verenigde Staten (23) volgen. “Het zielige kind uit een ontwikkelingsland is er niet meer. Dit zijn welvarende landen die zelf voor die kinderen zouden moeten zorgen. Het is een schande dat de VS Amerikaanse kinderen naar Nederland sturen”, aldus Hoksbergen.

Complexe zorgvragen

Yvonne van den Brink van Stichting Adoptievoorzieningen nuanceert het standpunt van Hoksbergen. “Het is inderdaad zo dat veel landen nu zelf zorg kunnen dragen voor kinderen die eerder op de adoptielijst belandden.” Maar in China gaat het volgens Van den Brink om kinderen met zware en gecompliceerde aandoeningen.

“Het gaat daar om kinderen die op een speciale adoptielijst terechtkomen voor kinderen met complexe zorgvragen. Die zorg is in het land van herkomst niet toereikend”, verklaart Van den Brink. “En de adopties uit de VS komen voor een deel voort uit de regel dat de biologische moeder daar mag meebeslissen over waar haar kind naartoe gaat. Als zij wil dat het kind naar het buitenland gaat moet daarnaar worden geluisterd.”

Dat het aantal wensouders ook daalt – in 2018 wilden 352 ouders een kind uit het buitenland adopteren, in 2017 waren dat er ruim honderd meer – heeft volgens Hoksbergen precies dezelfde redenen als het lage aantal adopties. Daarnaast wordt kinderloosheid steeds meer geaccepteerd, stelt hij.

Hoksbergen denkt dat het aantal buitenlandse adopties volgend jaar rond de honderd zal hangen. En hoewel hij blij is dat het aantal daalt, pleit hij niet voor een gehele stop. “Er zijn altijd kinderen waarvoor de voorzieningen in hun thuisland absoluut niet toereikend zijn. Voor hen is de kans op buitenlandse adoptie wel goed, heel goed zelfs”, zegt Hoksbergen. “We moeten de buitenlandse adoptie daarom nooit helemaal stoppen.”

Volgens Van den Brink gaat het bij de huidige adopties vooral om kinderen die speciale zorg nodig hebben.