Manat (26) is zijn ouders 'voor eeuwig dankbaar' dat ze hem adopteerden

Manat (26) is "eternally grateful" to his parents for adopting him

"I have been adopted and I am more than grateful to my adoptive parents. In fact, it is priceless. Thanks mum and dad." This is what the 26-year-old Manat Janmaat writes under an article from RTL News on Facebook about adoption. He shared his story because, according to him, adoption was put in too negative a light.

Yesterday we wrote how the number of adopted children from abroad who end up with Dutch parents continues to fall. According to emeritus professor of adoption René Hoksbergen, it is the result of adoption scandals, better reproduction techniques and more prosperity in former adopting countries.

Hoksbergen argues for a further reduction of foreign adoptions. "The impact of an adoption is large and although there are very good adoptive parents, you remove a child from a large part of his or her identity," Hoksbergen said earlier in Trouw. More than a hundred responses came to our story. Not everyone agreed with the professor.

Reactions

When he was two, Manat came to the Netherlands from a Thai orphanage. "I don't know what life would have been like if I had stayed there," he says. His response received more than five hundred likes and dozens of responses. People recognized themselves in his story or shared their own story about adoption.

One of them was Lizz Leap (35). She was adopted from Colombia with her brother. Lotte van Dijk (19) also shared the story of herself and her brother.

Do you look like your father or your mother?

"Of course I know the hard side of adoption," says Lotte. "It is painful and confronting when people ask who you look more like, your father or your mother. It is also sometimes difficult at the doctor, because you do not know which medical conditions you might have in your genes."

Lotte herself came when she was half a year old with her brother from China to the Netherlands. "I don't think it would have worked out well in China. My brother might not have lived in China now," she says. Her brother was born with a 'heavy' hare lip. Now, after several operations, there is hardly anything left of it. "In China it had never happened that way."

Prejudices

The biggest prejudice that Lotte has to deal with? "That people always think that you have a less close relationship with your parents because you have been adopted." Total nonsense, she says. "I have a very good relationship with my parents and I am grateful that I can grow up in the Netherlands. My parents really chose me."

Shame

Lizz Sprong came to the Netherlands from Colombia when she was two years old. She knows her biological mother, half-sisters and half-brother. "My mother roams around and could never have taken care of me. Even if she were helped, she would not have been able to support me."

She often talks to people who have been adopted themselves or who are the parents of an adopted child. "I notice that sometimes parents hardly dare to say that they have adopted a child. They are ashamed of all the negativity in the news. Then they ask me: did I really do something so bad?" Absolutely not, if you ask Lizz. She is forever grateful to her Dutch parents.

Consciously consider it

Manat, too, will never forget what his parents have done for him. "I cannot thank them enough, just to show that they have made the right choice. When they are old and needy, I am there for them. They have always been there for me," he wrote. his Facebook response.

From time to time he consciously tries to reflect on the fact that his parents adopted him. "If your mother asks you to eat with you, you do that and sometimes you bring something for your parents, but that might also be a bit of an upbringing," he says. If it ever happened, he would certainly be open to adoption. Although he prefers the natural way.

Dutch:

Manat (26) is zijn ouders 'voor eeuwig dankbaar' dat ze hem adopteerden

"Ik ben geadopteerd en ik ben mijn adoptieouders meer dan dankbaar. Sterker nog, het is onbetaalbaar. Bedankt papa en mama." Dat schrijft de 26-jarige Manat Janmaat onder een artikel van RTL Nieuws op Facebook over adoptie. Hij deelde zijn verhaal, omdat adoptie volgens hem in een te negatief daglicht is komen te staan.

Gisteren schreven we hoe het aantal adoptiekinderen uit het buitenland dat bij Nederlandse ouders terechtkomt, blijft dalen. Het is volgens emeritus hoogleraar adoptie René Hoksbergen het gevolg van adoptieschandalen, betere voortplantingstechnieken en meer welvaart in voormalige adoptielanden.

Hoksbergen pleit voor een verdere vermindering van buitenlandse adopties. "De impact van een adoptie is groot en hoewel er heel goede adoptieouders zijn, verwijder je een kind van een groot deel van zijn of haar identiteit", zei Hoksbergen eerder in Trouw. Op ons verhaal kwamen meer dan honderd reacties. Lang niet iedereen was het met de hoogleraar eens.

Reacties

Manat kwam, toen hij twee was, vanuit een Thais weeshuis naar Nederland. "Ik weet niet hoe het leven was geworden als ik daar was gebleven", zegt hij. Zijn reactie kreeg meer dan vijfhonderd likes én tientallen reacties. Mensen herkenden zich in zijn verhaal of deelden hun eigen verhaal over adoptie.

Een van hen was Lizz Sprong (35). Ze werd samen met haar broertje geadopteerd uit Colombia. Ook Lotte van Dijk (19) deelde het verhaal van haarzelf en haar broertje.

Lijk je op je vader of op je moeder?

"Natuurlijk ken ik de moeilijke kanten van adoptie", zegt Lotte. "Het is pijnlijk en confronterend als mensen vragen op wie je meer lijkt, je vader of je moeder. Ook bij de dokter is het soms lastig, omdat je niet weet welke medische afwijkingen je eventueel in je genen hebt."

Lotte kwam zelf toen ze een half jaar oud was samen met haar broertje van China naar Nederland. "Ik denk niet dat het in China goed was gekomen. Mijn broertje had in China misschien nu wel helemaal niet meer geleefd", zegt ze. Haar broertje werd geboren met een 'heftige' hazenlip. Daar is nu na meerdere operaties haast niets meer van te zien. "In China was dat nooit zo gegaan."

Vooroordelen

Het grootste vooroordeel waar Lotte mee te maken krijgt? "Dat mensen altijd denken dat je een minder hechte band met je ouders hebt omdat je geadopteerd bent." Totale onzin, zegt ze. "Ik heb een heel goede band met mijn ouders en ben ze dankbaar dat ik in Nederland mag opgroeien. Mijn ouders hebben echt voor mij gekozen."

Schaamte

Lizz Sprong kwam toen ze twee jaar was vanuit Colombia naar Nederland. Ze kent haar biologische moeder, halfzussen en halfbroer. "Mijn moeder zwerft rond en had nooit voor mij kunnen zorgen. Ook al zou zij geholpen worden, dan nog had ze mij niet kunnen onderhouden."

Ze praat vaak met mensen die zelf geadopteerd zijn of die ouder zijn van een geadopteerd kind. "Ik merk dat ouders soms bijna niet meer durven te zeggen dat ze een kind geadopteerd hebben. Ze schamen zich ervoor door alle negativiteit in het nieuws. Dan vragen ze me: heb ik dan echt zoiets ergs gedaan?" Absoluut niet, als je het Lizz vraagt. Zij is haar Nederlandse ouders voor altijd dankbaar.

Bewust erbij stilstaan

Ook Manat zal nooit vergeten wat zijn ouders voor hem hebben gedaan. "Genoeg bedanken kan ik ze niet, enkel laten zien dat ze de juiste keuze hebben gemaakt. Als ze later oud zijn en hulpbehoevend, ben ik er ook voor hen. Zij zijn er namelijk altijd en nog steeds voor mij geweest", schreef hij in zijn Facebookreactie.

Hij probeert af en toe bewust stil te staan bij het feit dat zijn ouders hem adopteerden. "Als je moeder je vraagt om mee te eten dan doe je dat en soms neem je wat voor je ouders mee, maar dat is misschien ook een stukje opvoeding", zegt hij. Mocht het er ooit van komen, dan zou hij zeker openstaan voor adoptie. Al geeft hij de voorkeur aan de natuurlijke manier.

.