,,In India heeft Stefia geen schijn van kans''
"In India, Stefia doesn't stand a chance"
Paul Vandenhoven and Christel Van de Voorde, a married couple from Sint-Niklaas, tell their experiences as adoptive parents in the One Adoption program. She follows the program to India, where Christel is about Stefia, their fourth child.
With four adoptive children, two of whom are physically disabled, the couple is extremely suitable to participate in the TV program. ,, When the people from Adoptie asked us if we ...
Michaël Temmerman
With four adoptive children, two of whom are physically disabled, the couple is extremely suitable to participate in the TV program. ,, When the people from Adoptie asked us if we wanted to cooperate, we immediately agreed. We want to tell everyone how difficult it is sometimes to adopt and raise a child, "says Christel Van de Voorde. "It is not just rose scent and moonshine."
Bad memories
In the TV program, the camera follows Christel to India, where she can go around Stefia, their fourth child. Her husband stays at home with the other three. ,, I have seen nothing beautiful in India, I have only encountered poverty there. Children with disabilities have no chance of survival there, "Christel explains. "My husband and I have therefore consciously chosen to adopt two handicapped children."
"I have bad memories of the home in Cochin," Christel says. ,, I was only allowed to see Stefia, nothing else. Not even where she slept, they were so hypocritical. "" But not everything in India was bad. "When Stefia hung a homemade wreath around my neck, I suddenly felt much better."
,, I am also delighted by the reaction of our other children. They immediately accept each other as brothers and sisters. Of course they knew long beforehand that someone would be added. Child & Family has spoken with them to see what they think about it, "says Christel.
All four children, Nokah (19), Manja (15), Pavrita (8) and Stefia (7) go to school in Belgium. ,, The legislation states that everyone of seven years of age is required to attend school. Since the youngest is already seven years old, she has to go to school. ,, In the beginning they can't speak Dutch and then it takes some scanning. Afterwards it is a matter of learning the basic communication, such as coming to dinner or going to the toilet, as quickly as possible. "
The experiences of Paul and Christel are spread over five episodes that One broadcasts from Thursday 22 March.
Dutch:
,,In India heeft Stefia geen schijn van kans''
Paul Vandenhoven en Christel Van de Voorde, een echtpaar uit Sint-Niklaas, vertellen in het Eén-programma 'Adoptie' hun ervaringen als adoptie-ouders. Het programma volgt ze naar India, waar Christel om Stefia gaat, hun vierde kindje.
Met vier adoptiefkinderen, waarvan twee met een fysieke handicap, is het koppel uiterst geschikt om mee te werken aan het tv-programma. ,,Toen de mensen van Adoptie ons vroegen of we ...
Michaël Temmerman
Met vier adoptiefkinderen, waarvan twee met een fysieke handicap, is het koppel uiterst geschikt om mee te werken aan het tv-programma. ,,Toen de mensen van Adoptie ons vroegen of we wilden meewerken, hebben we onmiddellijk ingestemd. Wij willen aan iedereen vertellen hoe moeilijk het soms is om een kind te adopteren en op te voeden'', zegt Christel Van de Voorde. ,,Het is niet enkel rozengeur en maneschijn.''
Slechte herinneringen
In het tv-programma volgt de camera Christel naar India, waar ze om Stefia mag gaan, hun vierde kindje. Haar man blijft thuis bij de andere drie. ,,Ik heb niets moois gezien in India, ik ben daar alleen maar armoede tegengekomen. Kinderen met een handicap hebben daar geen schijn van kans om te overleven'', verklaart Christel. ,,Mijn man en ik hebben dan ook bewust gekozen om twee gehandicapte kindjes te adopteren.''
,,Aan het tehuis in Cochin (India) heb ik slechte herinneringen aan overgehouden'', zegt Christel. ,,Ik mocht alleen Stefia zien, niets anders. Niet eens de plaats waar ze sliep, zo hypocriet waren ze daar.'' Maar niet alles in India was slecht. ,,Toen Stefia een zelfgemaakte krans rond mijn nek hing, voelde ik me plots veel beter.''
,,Ook de reactie van onze andere kindjes verheugt me. Ze aanvaarden elkaar onmiddellijk als broertjes en zussen. Natuurlijk wisten ze al lang op voorhand dat er iemand bij komt. Zelf Kind & Gezin heeft met hen gesproken om te zien hoe zij erover denken'', aldus Christel.
Alle vier de kinderen, Nokah (19), Manja (15), Pavrita (8) en Stefia (7) gaan naar school in België. ,,De wetgeving luidt dat iedereen van zeven jaar schoolplicht heeft. Aangezien de jongste al zeven jaar is, moet ze dus ook naar school. ,,In het begin kunnen ze geen Nederlands en dan is het wat aftasten. Erna is het kwestie van zo snel mogelijk de basiscommunicatie, zoals komen eten of naar het toilet gaan, aan te leren.''
De ervaringen van Paul en Christel worden verspreid over vijf afleveringen die Eén uitzendt vanaf donderdag 22maart.