’Ook legale adopties kunnen illegaal zijn’

"Legal adoptions can also be illegal"

Minister Dekker (Legal Protection) has been investigating illegal adoptions for two weeks. It will be an incomplete study, Elvira Loibl notes today in her dissertation. According to her, "legal" adoptions are not investigated, while many abuses take place there.

"In the Netherlands, adoptions are considered illegal if prospective adoptive parents circumvent the official adoption procedure and include a foreign child in their family without the involvement of a Dutch adoption agency. To cover up their unlawful behavior, they report the birth of the child as if it were their own child, after which they smuggle it to the Netherlands.

Bypassing the official adoption procedure is forbidden as it is particularly susceptible to abuse: often those prospective adoptive parents engage an intermediary - a lawyer or an agent - who exerts financial or emotional pressure on biological parents to get their consent for adoption to gain.

Since 1 May, the Committee for Research on International Adoption has been investigating illegal adoptions of foreign children by Dutch people in the period 1967-1998 and the possible involvement of the government in this.

But adoptions via the official adoption procedure also entail risks and the committee will not investigate them. In recent years it has come to light in a number of cases that children, who were placed with the involvement of an adoption agency, had ended up illegally in the intercountry adoption system.

For example, children were bought or abducted from their families, or vulnerable parents were misled to get permission for adoption. The illegally acquired children were subsequently "laundered": the documents required for adoption were falsified in order to identify them as adoptable orphans. Upon arrival in the receiving country, all traces of illegal origin are usually wiped out. The adoptive parents and the adoption agency can demonstrate that they did not know about the illegal practices abroad.

There are a number of weaknesses in the Dutch adoption system that encourage "legal" adoptions of illegally acquired children. Firstly, adoption agencies are financially dependent on adoptions. This creates the tendency to close their eyes to certain ethical issues.

For example, they would accept incomplete or contradictory information in adoption papers or continue with adoptions from a country or orphanage despite clear signs of illegal practices.

In addition, the large sums of money involved in intercountry adoptions are the main motivation for money-hungry people and even for orphanages in poor countries to illegally obtain adoptive children. In the current Dutch adoption system, there is insufficient transparency as to what the money that the prospective adoptive parents pay is used for abroad.

Furthermore, the adoption agencies and the Dutch government do not feel responsible for the adoption procedure abroad. They often blindly trust the integrity of the foreign adoption system and the accuracy of the information provided about the children, especially if the sending country has recognized the Hague Adoption Convention.

Unfortunately, therefore, the committee does not investigate these "legal" adoption procedures, leaving a large part of the problem unseen. "

Elvira Loibl is currently receiving a PhD at Maastricht University on "the cross-border illegal adoption market", a criminological investigation into the Dutch and German adoption systems.

Dutch:

Sinds twee weken laat minister Dekker (Rechtsbescherming) illegale adopties onderzoeken. Het wordt een onvolledig onderzoek, stelt Elvira Loibl vandaag vast in haar proefschrift. Volgens haar worden ’legale’ adopties niet onderzocht, terwijl daar juist veel misstanden plaatsvinden.

„In Nederland worden adopties als illegaal beschouwd als aspirant-adoptieouders de officiële adoptieprocedure omzeilen en een buitenlands kind in hun gezin opnemen zonder de betrokkenheid van een Nederlands adoptiebureau. Om hun onwettige gedrag te verdoezelen, doen ze aangifte van de geboorte van het kind alsof het hun eigen kind was, waarna zij het naar Nederland smokkelen.

Het omzeilen van de officiële adoptieprocedure is verboden aangezien het bijzonder gevoelig is voor misbruik: vaak nemen die aspirant-adoptieouders een tussenpersoon in de arm - een advocaat of een agent - die financiële of emotionele druk uitoefent op de biologische ouders om hun toestemming voor adoptie te verkrijgen.

De Commissie Onderzoek Interlandelijke Adoptie doet sinds 1 mei onderzoek naar illegale adopties van buitenlandse kinderen door Nederlanders in de periode 1967-1998 en naar de mogelijke betrokkenheid van de overheid daarbij.

Maar ook adopties via de officiële adoptieprocedure houden risico’s in en die gaat de commissie niet onderzoeken. De afgelopen jaren is er namelijk in een aantal gevallen aan het licht gekomen dat kinderen, die met de betrokkenheid van een adoptiebureau werden geplaatst, illegaal in het interlandelijke adoptiesysteem waren beland.

Kinderen werden bijvoorbeeld van hun families gekocht of ontvoerd of kwetsbare ouders werden misleid om hun toestemming voor adoptie te krijgen. De illegaal verkregen kinderen werden vervolgens ’witgewassen’: de benodigde documenten voor de adoptie werden vervalst om ze daarmee als adopteerbare weeskinderen te identificeren. Bij aankomst in het ontvangende land, zijn meestal alle sporen van de illegale oorsprong weggevaagd. De adoptieouders en het adoptiebureau kunnen aannemelijk maken dat ze niet wisten van de illegale praktijken in het buitenland.

In het Nederlandse adoptiesysteem zitten een aantal zwakke punten die ’legale’ adopties van illegaal verkregen kinderen in de hand werken. Allereerst zijn adoptiebureaus financieel afhankelijk van adopties. Daardoor ontstaat de neiging om hun ogen te sluiten voor bepaalde ethische kwesties.

Zo zouden ze bijvoorbeeld onvolledige of tegenstrijdige informatie in adoptiepapieren accepteren of toch doorgaan met adopties uit een land of weeshuis, ondanks duidelijke tekenen van illegale praktijken.

Daarnaast zijn de grote sommen geld waarmee interlandelijke adopties gemoeid gaan de belangrijkste motivatie voor geldbeluste personen en zelfs voor weeshuizen in arme landen om adoptiekinderen illegaal te verkrijgen. In het huidige Nederlandse adoptiesysteem is onvoldoende transparant waar het geld dat de aspirant-adoptieouders betalen voor wordt gebruikt in het buitenland.

Verder voelen de adoptiebureaus en de Nederlandse overheid zich niet verantwoordelijk voor de adoptieprocedure in het buitenland. Ze vertrouwen vaak blind de integriteit van het buitenlandse adoptiesysteem en de juistheid van de informatie die over de kinderen wordt verstrekt, vooral als het uitzendende land het Haagse Adoptieverdrag heeft erkend.

Helaas onderzoekt de commissie dus niet deze ’legale’ adoptieprocedures, waardoor een groot deel van het probleem ongezien blijft.”

Elvira Loibl promoveert vandaag aan de Maastricht University op ’de grensoverschrijdende illegale adoptiemarkt’, een criminologisch onderzoek naar de Nederlandse en Duitse adoptiesystemen.

.