Homedocuments  

'Weeshuistoerisme debat is te eenzijdig' - Child Rights Focus

www.childrightsfocus.org
1 April 2019

In: The Hague Central - April 2019

www.denhaagcentraal.net

It is good that abuses are now being denounced, but we must not break through by advocating just one type of care for children in developing countries. That does not work here either, says expert Philip Veerman.

In 2004, when the tsunami left children in Sri Lanka without family members, Marja van Leeuwen from The Hague committed to building an orphanage there. This project is supported by the Sri Lanka Orphanage Foundation in The Hague. The children's home is run by a local staff. Money from the foundation helps for salaries of teachers, tutoring and the dentist. According to a recent discussion, such a foundation could be better closed and such an orphanage should close. For the record: this is a discussion that was triggered by the Lower House Committee on Foreign Trade and Development Cooperation. There, the initiative note from VVD MP Wybren of Haga was discussed in which he unfolds proposals against orphanage tourism. There was a note consultation with the minister on 8 April.


Abuses

For some orphanages in Uganda, recruiters set out to convince poor single mothers in the villages that children are better off in an orphanage. There are also orphanages that run on volunteers from abroad (hence the term "orphanage tourism"). If children attach themselves to volunteers, they return after a while and children have to face another disappointment. For some rogue "entrepreneurs", children are a source of income. Anthropologist Kristen Cheney of the Institute for Social Studies in The Hague called this the "orphan industrial complex". By sending volunteers you maintain everything. The road to wrongdoing is paved with good intentions.


Hearing

A family pedagogue, an anthropologist and an Australian lawyer were heard in the Lower House. Then representatives of four non-governmental organizations spoke. It was striking that nobody was invited to speak for organizations that work for orphanages. outgrowths clearly emerged in the hearing. The LUMOS Foundation, founded by Joanne Rowling (the author of the Harry potter books), has now joined the battle. a staff member from the foundation in London wrote to me that the fund "tries to bring about change everywhere in the entire child protection system. We want to show that forms of family care are preferable (but of course they are not perfect either). "


The orphanages in The Hague

In the Netherlands we have also been dependent on orphanages. For example, the Hague Orphanage was founded in 1564. A Reformed Orphanage, a Jewish Orphanage and an R.K. Orphanage (later known as Groenestein, notorious for abuse that surfaced). Other forms of "residential care (such as boarding schools) arose. At the time that orphanages started, children were also looked after in families. In 1779, a venerable company in Hamburg even issued a prize which preferred form: "outsourcing" of children (in foster homes) or places in orphanages. That was not a done deal. There were problems with families. Some children were used as cheap labor and children were abused. The question "boarding school or foster family" has dominated youth protection for a long time. After that a sample card of help to families at home, foster homes, half-way facilities, boarding schools and assisted room-dwelling came into being.

No monoculture

I found a correct starting point that the speakers in the Lower House agreed that children should be able to attach themselves. Family pedagogue Rien van IJzendoorn stated in the Chamber that growing up in orphanages "is by definition structural neglect." but not all orphanages run with varying services (the orphanage for which Marja van leeuwen collects money has "housemothers", single women with six to eight children). In the Netherlands we are also unable to place all children in families. What does not help is that we do not give foster parents a salary, only a modest allowance. Foster care is now often placed with neighborhood teams (for young and old), which means that expertise in guiding foster families is in danger of being lost. Our youth care is not a model example for export. As far as abroad is concerned: good to prevent volunteers from going to rogue institutions, but by combining all institutions, we continue to Dr. Philip Veerman is a mental health psychologist and child rights expert in The Hague. In 1981 Bernhard Kruithof, Tom Mous and Philip Veerman (editors) published "boarding school or foster family: 200 years of discussion".

Dutch:


Weeshuistoerisme debat is te eenzijdig’

In: Den Haag Centraal – april 2019

www.denhaagcentraal.net

Goed dat misstanden nu aan de kaak gesteld worden, maar we moeten niet doorslaan door maar één soort zorg voor kinderen in ontwikkelingslanden te bepleiten. Dat lukt hier ook niet, stelt deskundige Philip Veerman.

Toen in 2004 door de tsunami kinderen in Sri Lanka zonder familieleden kwamen te zitten, zette de Haagse Marja van Leeuwen zich in om daar een weeshuis te bouwen. Dit project wordt ondersteund door de Stichting Weeshuis Sri lanka te Den Haag. Het kindertehuis wordt gerund door een lokale staf. Geld van de stichting helpt voor salarissen van leraren, bijlessen en de tandarts. Volgens een recente discussie zou zo’n stichting maar beter opgedoekt kunnen worden en zou zo’n weeshuis moeten sluiten. Voor de goede orde: dit is een discussie die is aangezwengeld in de Tweede Kamercommissie Buitenlandse handel en Ontwikkelingssamenwerking. Daar werd de initiatiefnota van VVD-Kamerlid Wybren van Haga behandeld waarin hij voorstellen ontvouwt tegen weeshuistoerisme. Op 8 april was er nota-overleg met de minister.

Misstanden
Voor sommige weeshuizen in Uganda gaan ronselaars op pad om in de dorpen arme alleenstaande moeders te overtuigen dat kinderen beter af zijn in een weeshuis. Ook zijn er weeshuizen die draaien op vrijwilligers uit het buitenland (vandaar de term ‘weeshuistoerisme’). Als kinderen zich aan vrijwilligers hechten, gaan die na een tijd weer terug en moeten kinderen weer een teleurstelling incasseren. Voor sommige malafide ‘ondernemers’ zijn kinderen een bron van inkomsten. Antropologe Kristen Cheney van het Institute for Social Studies in Den haag noemde dit het ‘orphan industrial complex’. Door vrijwilligers te sturen hou je alles in stand. De weg naar misstanden is geplaveid met goede bedoelingen.

Hoorzitting
In de Tweede Kamer werden een gezinspedagoog, een antropoloog en een Australische juriste gehoord. Daarna spraken vertegenwoordigers van vier niet-gouvernementele organisaties. Opvallend was dat niemand was uitgenodigd om te spreken voor organisaties die werken ten behoeve van weeshuizen. in de hoorzitting kwamen uitwassen duidelijk uit de verf. De door Joanne Rowling (de schrijfster van de Harry potter-boeken) opgerichte LUMOS Foundation heeft zich nu ook in de strijd gegooid. een medewerker van de foundation in Londen schreef mij dat het fonds ‘overal verandering probeert te bewerkstelligen in het hele kinderbeschermingssysteem. Wij willen aantonen dat vormen van gezinszorg te verkiezen zijn (maar natuurlijk zijn die ook niet perfect)’.

Haagse weeshuizen
Ook in nederland zijn wij afhankelijk geweest van weeshuizen. In 1564 werd bijvoorbeeld het Haags Weeshuis opgericht. Er kwamen een Hervorm Weeshuis, een Joods Weeshuis een een R.K. Weeshuis (later bekend als Groenestein, berucht door misbruik dat boven water kwam). Andere vormen von “residentiële zorg (zoals internaten) ontstonden. In de tijd dat weeshuizen zijn gestart, werden er ook kinderen opgevangen in gezinnen. In 1779 heeft een eerbiedwaardig gezelschap in Hamburg zelfs een prijs uitgeschreven welke vorm de voorkeur verdiende: ‘uitbesteden’ van kinderen (in pleeggezinnen) of plaatsen in weeshuizen. Dat was geen uitgemaakte zaak. Er waren namelijk problemen met gezinnen. Sommige kinderen werden ingezet als goedkope arbeidskracht en er werden kinderen misbruikt. De vraag ‘internaat of pleeggezin’ heeft de jeugdbescherming lange tijd gedomineerd. Daarna ontstond een staalkaart van bijvoorbeeld hulp aan gezinnen thuis, pleeggezinnen, halfwegvoorzieningen, internaten en begeleide kamerbewoning.

Geen monocultuur
Een juist uitgangspunt vond ik dat de sprekers in de Tweede Kamer het eens waren dat kinderen zich moeten kunnen hechten. Gezinspedagoog Rien van IJzendoorn stelde in de Kamer dat opgroeien in weeshuizen ‘per definitie eigenlijk structurele verwaarlozing is’. maar , niet alle weeshuizen draaien met wisselende diensten (het weeshuis waarvoor Marja van leeuwen geld verzamelt, heeft ‘huismoeders’, alleenstaande vrouwen op zes tot acht kinderen). In Nederland lukt het ons ook niet om alle kinderen in gezinnen te plaatsen. Wat niet helpt, is dat wij pleegouders geen salaris geven, slechts een bescheiden vergoeding. Pleegzorg is nu vaak ondergebracht bij wijkteams (voor jong tot oud), waardoor deskundigheid van het begeleiden van pleeggezinnen verloren dreigt te gaan . Onze jeugdzorg is geen modelvoorbeeld voor de export. Wat het buitenland betreft: goed om te voorkomen dat vrijwilligers naar malafide instellingen gaan, maar door alle instellingen over één kam te scheren, schieten we door

Dr. Philip Veerman is gz-psycholoog en kinderrechtendeskundige te Den Haag. In 1981 verscheen van Bernhard Kruithof, Tom Mous en Philip Veerman (redactie) ‘internaat of pleeggezin: 200 jaar discussie’.


        Sri Lanka, Netherlands

        Lumos