Stopping intercountry adoption is merciless in a broken world
The Joustra Committee rightly recommends the establishment of an expertise center for adoption. First of all it is appropriate to consider the grief that has been done. But with the suspension of international adoption, children are once again left out in the cold ...
On 8 February, the Joustra committee presented the results of its investigation to the Minister for Legal Protection (RD 5-2 and 8-2 ). The adoption community has been deeply shocked by those adoptions that saw abuses in the 1970s-90s. It is appropriate to recognize the grief that has been caused to those involved, adoptees and their biological family, but also their adoptive parents.
The Adoption Vereniging Gereformeerde Gezindte (AVGG) was founded in 1979, in the middle of the period studied. Also (former) members of our association (adoptees and adoptive parents) have to deal with abuse. This should never have happened! Pain and uncertainty are felt (again). We are also thinking of adoptive parents who entered a procedure in good faith that subsequently turned out to be based on an impure basis. We recognize that this can raise questions and doubts about God's providence, of which adoptees and their adoptive parents have previously been firmly convinced.
The Joustra Committee makes recommendations for the government to recognize that it has failed to combat adoption abuses. She also advises the establishment of an expertise center. These recommendations wholeheartedly endorse the GDPR. However, we do not support the recommendation to suspend intercountry adoption, which received the most attention. This recommendation causes attention to be diverted from the results of the original research assignment: what exactly happened in the 1970s and 1990s and what was the role of the Dutch government in this?
The period studied was followed by the Hague Adoption Convention (HAV), which entered into force for the Netherlands on 1 October 1998. This convention formulates all the conditions that international adoption must meet and can be tested. More than 66 'sending' and 'receiving' countries subscribe to this convention. The committee cites the principle of trust that is part of the HAV as a potential weakness in the system. The Netherlands no longer receives adopted children from those countries about which doubts have arisen.
Despite abuses, the vast majority of adoptions did go well. The Committee points to a risk of abuse, but does not point to concrete examples of proven wrongdoing in current adoption practice, while it had access to all files. This makes the suspension measure poorly substantiated. In addition, research by Statistics Netherlands has shown that almost 70 percent of the adoptees think that intercountry adoption should continue to be possible.
Harmful
It is our expensive duty to improve the adoption system as much as possible where possible. Every wrong is one too many. We are annoyed that the committee does not dwell on the downside of the suspension measure: children are left out in the cold. This is harmful to children who are at risk of becoming - permanently - institutionalized. Growing up in a home is structural neglect, an extremely harmful form of child abuse and therefore also an abuse. This is also stated by Marinus IJzendoorn, professor of pedagogical sciences, in Trouw ( 11-2 ).
The principle of adoption is that children recover through the love and guidance they receive in an adoptive family, so: are desired. To offer vulnerable and damaged children a place in the heart and home. From the biblical commission to do justice, to love kindness, and to walk humbly with your God (Micah 6: 8). In the world as it was created, adoptions would not be necessary, but in this broken world that is unfortunately not the reality.
Adoptive parents always want to be able to explain to their children why they are with them, with deep respect for their biological family, background and origin. Furthermore, at the baptism of their adopted children, how could adoptive parents with full conviction answer "yes" to the questions if they know that they have unlawfully acquired their children? Adoptive parents too must raise their children to the glory of God. In that way, however difficult it may be for adoptees, it is a great privilege to be brought under the ministry of the Gospel.
Pain of loss
Within our society, adoptees and adoptive parents go their way praying - and sometimes struggling - asking for the guidance of the Lord. It is the Lord Himself closing roads and opening doors. At the same time, our modesty is appropriate when we look as adoptive parents from our perspective. Usually born and raised in a biological family ourselves, we see the pain of the lack of biological family, but that is different from experiencing this. Let adoptive parents keep calling each other to be open with our adopted children. Critical questions, however painful, should not be avoided.
Stopping intercountry adoption and allowing children to grow up in a home does not solve this sorrow and loss. In our opinion, this measure is therefore merciless. We argue for a very careful adoption practice, but also for the continued possibility of offering vulnerable children a home. Our wish is that in all the difficulties experienced on the path of life, Martin Luther's statement may be ours: "Even though I do not know the way that God takes with me, I do know my Guide." To come Home like that.
Martin van Dam and Jaco Alderliesten are respectively chairman and secretary of the AVGG. Kuber van der Staaij is an adult adoptee and also a board member.
===============================
Stopzetten interlandelijke adoptie is onbarmhartig in gebroken wereld
Jaco Alderliesten, Martin van Dam, Kuber van der Staaij
19 februari 2021 16:52
De commissie-Joustra overhandigde op 8 februari de resultaten van haar onderzoek naar adoptie aan de minister voor Rechtsbescherming.?beeld ANP, Phil Nijhuis
De commissie-Joustra overhandigde op 8 februari de resultaten van haar onderzoek naar adoptie aan de minister voor Rechtsbescherming.?beeld ANP, Phil Nijhuis
OPINIE
De commissie-Joustra adviseert terecht de oprichting van een expertisecentrum voor adoptie. Ons past allereerst stilstaan bij het verdriet wat is aangedaan. Maar met het opschorten van interlandelijke adoptie komen kinderen opnieuw in de kou te staan…
De commissie-Joustra heeft op 8 februari de resultaten van haar onderzoek overhandigd aan de minister voor Rechtsbescherming (RD 5-2 en 8-2). De adoptiegemeenschap is diep geschokt door die adopties waarbij in de jaren 70-90 misstanden hebben plaatsgevonden. Hierbij past erkenning van het verdriet dat betrokkenen, geadopteerden en hun biologische familie, maar ook hun adoptieouders is aangedaan.
De Adoptie Vereniging Gereformeerde Gezindte (AVGG) is opgericht in 1979, midden in de onderzochte periode. Ook (voormalige) leden van onze vereniging (geadopteerden en adoptieouders) hebben met misstanden te maken (gehad). Dit had nooit mogen gebeuren! Pijn en onzekerheid worden (opnieuw) gevoeld. Wij denken ook aan de adoptieouders die te goeder trouw een procedure ingingen die achteraf bleek te berusten op een onzuivere basis. We beseffen dat daarbij vragen en twijfels kunnen ontstaan over Gods voorzienigheid, waarvan geadopteerden en hun adoptieouders eerder vast overtuigd waren.
De commissie-Joustra doet aanbevelingen om als overheid te erkennen dat zij is tekortgeschoten in het tegengaan van adoptiemisstanden. Ook adviseert zij de oprichting van een expertisecentrum. Deze aanbevelingen onderschrijft de AVGG van harte. De aanbeveling tot opschorting van interlandelijke adoptie, die de meeste aandacht kreeg, ondersteunen wij echter niet. Deze aanbeveling veroorzaakt dat de aandacht wordt afgeleid van de uitkomsten rond de oorspronkelijke onderzoeksopdracht: wat is er precies gebeurd in de jaren 70-90 en wat was de rol van de Nederlandse overheid daarin?
De onderzochte periode is gevolgd door het Haags Adoptieverdrag (HAV), dat voor Nederland op 1 oktober 1998 in werking trad. Dit verdrag formuleert alle voorwaarden waaraan internationale adoptie moet voldoen en getoetst kan worden. Meer dan 66 ‘zendende’ en ‘ontvangende’ landen onderschrijven dit verdrag. De commissie noemt als potentiële zwakheid in het systeem het vertrouwensbeginsel dat onderdeel is van het HAV. Nederland ontvangt geen adoptiekinderen meer uit die landen waarover twijfel is ontstaan.
Ondanks misstanden is het overgrote deel van de adopties wél goed gegaan. De commissie wijst een risico tot misstanden aan, maar legt de vinger niet op concrete voorbeelden van bewezen misstanden in de huidige adoptiepraktijk, terwijl zij de beschikking kon hebben over alle dossiers. Dat maakt de opschortingsmaatregel slecht onderbouwd. Daarnaast is uit onderzoek van het CBS gebleken dat bijna 70 procent van de geadopteerden vindt dat interlandelijke adoptie mogelijk moet blijven.
Schadelijk
Het is onze dure plicht om het adoptiesysteem zoveel mogelijk te verbeteren waar dat enigszins mogelijk is. Elke misstand is er één te veel. Het stoort ons dat de commissie niet stilstaat bij de keerzijde van de opschortingsmaatregel: kinderen komen in de kou te staan. Dat is schadelijk voor kinderen die daardoor –blijvend– geïnstitutionaliseerd dreigen te raken. Opgroeien in een tehuis is namelijk structurele verwaarlozing, een uiterst schadelijke vorm van kindermishandeling en daarmee eveneens een misstand. Dat stelt ook Marinus IJzendoorn, hoogleraar pedagogische wetenschappen, in Trouw (11-2).
Het principe van adoptie is dat kinderen herstellen door de liefde en begeleiding die zij krijgen in een adoptiegezin, dus: gewenst zijn. Om juist kwetsbare en beschadigde kinderen een plek te bieden in hart en huis. Vanuit de Bijbelse opdracht om recht te doen, de weldadigheid lief te hebben, en ootmoedig te wandelen met uw God (Micha 6:8). In de wereld zoals deze geschapen is, zouden adopties niet nodig zijn, maar in deze gebroken wereld is dat helaas niet de realiteit.
Adoptieouders willen hun kinderen altijd kunnen uitleggen waarom zij bij hen zijn, met diep respect voor hun biologische familie, achtergrond en herkomst. Bovendien, hoe zouden adoptieouders bij de doop van hun geadopteerde kinderen uit volle overtuiging de vragen met ”ja” kunnen beantwoorden als zij weten dat zij hun kinderen op onrechtmatige wijze hebben verkregen? Ook adoptieouders moeten hun kinderen grootbrengen tot eer van God. In die weg is het, hoe moeilijk het voor geadopteerden ook kan zijn, een groot voorrecht om gebracht te zijn onder de bediening van het Evangelie.
Pijn van gemis
Binnen onze vereniging gaan geadopteerden en adoptieouders biddend –en soms worstelend– hun weg, vragend om de leiding van de Heere. Het is de Heere Zelf die wegen afsluit en deuren opent. Tegelijk past ons hierbij bescheidenheid als we vanuit onze bril als adoptieouders kijken. Meestal zelf geboren en opgegroeid in een biologisch gezin, zien we de pijn van het gemis van biologische familie, maar dat is iets anders dan dit te ervaren. Laten adoptieouders elkaar blijven oproepen om open te zijn tegenover onze adoptiekinderen. Kritische vragen, hoe pijnlijk ook, mogen niet worden ontweken.
Stoppen met interlandelijke adoptie en daarmee kinderen in een tehuis laten opgroeien, lost dit verdriet en gemis niet op. Daarmee is onzes inziens deze maatregel onbarmhartig. Wij pleiten voor een zeer zorgvuldige adoptiepraktijk, maar ook voor de blijvende mogelijkheid om kwetsbare kinderen een thuis te bieden. Waarbij onze wens is dat in alle ervaren moeilijkheden op het levenspad de uitspraak van Maarten Luther de onze mag zijn: „Al ken ik de weg niet die God met mij gaat, ik ken wel mijn Gids.” Om zo Thuis te komen.
Martin van Dam en Jaco Alderliesten zijn respectievelijk voorzitter en secretaris van de AVGG. Kuber van der Staaij is volwassen geadopteerde en eveneens bestuurslid.