Ina Hut: Adoptiemarkt is ontspoord, kinderhandel is de praktijk

Opinie

Adoptiemarkt is ontspoord, kinderhandel is de praktijk

Aankomst van adoptiekinderen uit Haïti op vliegveld Eindhoven, op 21 januari 2010. Tien dagen daarvoor vond daar een zware aardbeving plaats. Beeld anp

Aankomst van adoptiekinderen uit Haïti op vliegveld Eindhoven, op 21 januari 2010. Tien dagen daarvoor vond daar een zware aardbeving plaats.Beeld anp

INA HUT De wereld van adoptiekinderen kent te veel ontsporingen, vindt Ina Hut, oud-directeur van Wereldkinderen. 'De overheid laat andere belangen prevaleren.'

Ina Hut21 november 2014, 21:01

Begin oktober overhandigden de Vergunninghouders Adoptie het rapport 'De adoptieketen in 2020' aan staatssecretaris Teeven van justitie. Kern van dat rapport: 'Adoptie behoeft blijvende stimulering'. Die presentatie viel samen met de start van het RTL-programma 'Met open armen', dat adoptie wel in een heel mooi daglicht stelt.

Maar de wereld erachter is veel minder mooi dan menigeen kan vermoeden. Het aantal aanvragen van aspirant-ouders is veel hoger dan het aantal beschikbare kinderen. Resultaat: een markt waarbij de vraag het aanbod creëert.

Ooit was ik enthousiast over adoptie. Gaandeweg de jaren dat ik directeur was van Wereldkinderen werden mijn ogen geopend. Diverse adoptiemisstanden kwamen naar boven. Incidenten? Nee, er is iets fundamenteel mis is in de wereld van adoptie. Enkele voorbeelden.

Uit onderzoek (2008/2009) door Wereldkinderen kwamen meerdere misstanden naar voren. Een rechter die een handtekening zet onder een acte waarin staat dat de ouders zijn overleden, terwijl hij weet dat ze leven. 'Fake-ouders' die hun kind afstaan, terwijl het niet hun kind is. Tussenpersonen die geld bieden voor kinderen. Ouders die niet weten dat familiebanden definitief worden doorgesneden en denken dat hun kind terugkomt.

Haïti

De Haïtiaanse overheid wil in 2008 dat adoptieorganisaties duizend euro extra per kinddossier betalen, oftewel steekpenningen. Sommige adoptieorganisaties betaalden al om het proces te versnellen. Wereldkinderen stopte hierop met adopties uit Haïti. Alleen kinderen die al in de procedure zaten, zijn nog voorgesteld. We meldden dit aan Justitie. Het Nederlandse ministerie had geen moeite met steekpenningen. Conform advies van de commissie-Kalsbeek (29 mei 2008): 'De commissie is van mening dat vergunninghouders wel de ruimte moeten hebben om dergelijke 'facilitation payments' te betalen, voor zover dat in bepaalde landen gebruikelijk is.' Andere adoptieorganisaties gingen 'gewoon' door. India

Op verzoek van geadopteerden ging Wereldkinderen op zoek naar biologische moeders. Gevolg was veel weerstand in India. Kindertehuisdirecteuren konden de moeders zogenaamd niet vinden. Geadopteerden gingen zelf zoeken. Biologische moeders werden door hen soms al binnen een dag gevonden. Het was tegenwerking om de business maar door te laten gaan. Dr. Pien Bos heeft twee jaar onderzoek gedaan in India (2008) en concludeerde: 'De moeders doen niet vrijwillig afstand, ze worden in een soort fuik gedreven.'

China

Er zijn vele bewijzen dat directeuren van Chinese kindertehuizen betalen voor het aanbrengen van kinderen. Het kind gaat naar de hoogste bieder. Er zijn speciale 'baby-buying programs'. Het antwoord van China aan Justitie over het kinderhandelschandaal in Hunan in 2005 kwam erop neer dat het beter was deze zaak niet verder te onderzoeken en vooral geheim te houden voor betrokken families, om de band tussen adoptieouders en adoptiekind niet te verstoren.

En dat terwijl Brian Stuy, Amerikaans onderzoeker, stelt dat van meer dan 25 procent van de Chinees geadopteerde kinderen de namen en die van hun ouders bekend zijn bij de autoriteiten. Kinderen worden daar tot 'vondeling' gemaakt en vervolgten voor adoptie voorgedragen.

Wereldkinderen wilde onderzoek doen naar de herkomst van Chinees geadopteerden, maar het Nederlandse ministerie van justitie stak hier een stokje voor. Op straffe van het intrekken van de vergunning! Wereldkinderen stopte daarop met adoptie van gezonde kinderen uit China.

Van de mooie gedachtes die ik had over adoptie, was in 2009 niets meer over. Het verziekte systeem en de intimidatie door Justitie waren destijds voor mij redenen om mijn functie neer te leggen.

De meeste kinderen in de kindertehuizen hebben ouders. Het is daarom beter in te zetten op verbetering van de maatregelen tot bescherming van kinderen in landen van herkomst dan de vraag naar adoptie te stimuleren. Het aanjagen van die vraag leidt in de praktijk tot kinderhandel. Want adoptie is business waarbij autoriteiten andere belangen laten prevaleren.

Ina Hut: was van 2003 tot eind 2009 directeur van Wereldkinderen

n