Ook fincanciële adoptie vraagt om juiste levensbeschouwelijke keuze

Financial adoption also requires the right philosophical choice

DOORN - One of the possibilities to somewhat alleviate the needs of children in the most miserable circumstances of the third world is the so-called financial adoption, a somewhat less compulsory form of support than international adoption. Although, for various reasons, we believe that intercountry adoption should have been preferred wherever possible, of course every drop on this glowing plate is to be welcomed.

Now, on a large scale, also through advertisements, radio and TV, propaganda has been made for a large-scale "foster parent plan", the Foster Parents plan. wanted cries like "a thousand adoptive parents asked for."

Confusing

It seems to me that there is confusion among possible "real" adoptive-adoptive parents through these campaigns, which present it as if one could easily "adopt" children from, for example, Indonesia and Columbia. That is not right now - even though intercountry adoptive children from those countries place them in Dutch adoptive families, but rather drop by drop than on a large scale.

"Financial adoption" means nothing more and nothing less than a commitment from the Netherlands to take care of the financial support of one or more children in one of the third world countries. Those children stay there in the homes where they are, or with foster or adoptive families in those countries: they do not come to our country in the long term, cannot be adopted "really" here by childless couples.

Relationship

The only link between "foster parents" in the Netherlands and, for example, a financially adopted child from India consists of correspondence and information about the development of that child, accompanied by photographs. Although one may therefore be called "adoptive parent" in a very limited sense. from a child from a faraway country, which one probably never gets to see - unless one travels to India on vacation etc. - that support is a good thing.

In this way, humanly speaking, the life of a child who has died there is saved. That alone justifies such support. Moreover, something of a special relationship arises between that one child and his Dutch lender. But any expectations regarding a resulting international intercountry adoption are not based on anything.

TEARFUND

Now, of course, many Dutch people - married, unmarried, with or without children - can sign up for such a financial adoption, but it is nevertheless desirable not to work with a neutral body such as the Foster Parents plan. A Christian wants to see that his or her "adoptive child" receives a Christian education in that distant country, because the spiritual need of man always goes beyond the physical.

Signing up for such a neutral adoption agency means that only the bread is considered important, while the Bangladeshi and Indian and Colombian will also have to learn to live from the food that does not perish. Now there are other options for adopting children financially. There is the Child Adoption Plan of the TEAR Fund in Doorn, as well as that of Woord en Daad.

The Tearfund (in fact: tears fund, but the letters stand for The Evangelical Alliance Relief fund) is an evangelical aid fund, the diaconal branch of "The Evangelical Alliance", in which thousands of missionaries from numerous faith missions work together internationally. one hundred projects, including in Bangladesj, where various Dutch volunteers from this relief organization work.

Now the Tearfund child adoption plan has been set up in collaboration with "Compassion", an evangelical-Christian childcare organization. At the moment there are about two thousand children, often orphans, half-orphans. abandoned by their parents, who can and should be financially adopted through Tearfund, as the Dutch secretariat (director Jan van Barneveld) says, can also be done by groups, school classes, etc.

The basis is prayer. In their eyes, Christian upbringing in a biblically responsible Sunday school is guaranteed. The employees of this organization of religious missions must "know the Lord Jesus Christ as their Savior and Lord", as the information brochure says. Coordination of applications and the like goes through the British headquarters in Teddington (Middlesex).

Amounts

The practical aspects of this child adoption plan are as follows: they support such a child by an amount (at least) of £ 8 per month, currently around 35 guilders, or 105 guilders per quarter or NLG 420 per year. For that it receives: (Christian) education, primary school education, medical care, some food and clothing. For practical reasons, shipping packages is not possible; however, one can occasionally transfer an extra gift of two pounds (NLG 9), for which toys or another gift can be purchased by the carers in the country concerned.

Some other rules from the Tearfund project: One can write "his" or "her" child as many times as one wants; once a month, for example, but also with birthdays or holidays is sufficient. The children write back (with help) when they are seven years old and older. The Dutch letters must be simple and short and written in English; they are translated into the languages ??of the adopted children.

The support of these children continues until they leave school (around 16 to 17 years), after which they can sometimes follow a vocational training. The children are under the control of Christian pastors of local churches, according to information from Tearfund.

"Word and Deed"

We would like to suggest to those who are understandably reserved for Tearfund and its spiritual climate than to support another financial adoption project, that of the Reformatory aid campaign "Woord en Daad", about which we reported earlier. "Woord en Daad" refers to this moment contacts and adopted children in India, Brazil and Guatemala.

Eva den Hartog

By the way: those who are interested in these matters should certainly not fail to read the moving book of the former Salvation Army officer Major Eva den Hartog: "Bangladesh: Are we resting in it?" That bitter-clean sheet (110 pages large format, many dozens of photos, price ƒ 19.90) was published by T. Wever in Franeker with an afterword by minister J. P Pronk.

In that bilingual work (Dutch and English) mrs. Den Hartog a moving image report of her many years of work, together with mrs. Grace Samsom, in Dacca and beyond. It is of course sad that this woman, who sacrificed life and health for this incredibly difficult work, was recalled to the Netherlands and promoted by conflict with the Army leadership, after having first been relegated to ordinary Salvation pay. This book is a shocking document, in which they - in short sober terms; the illustrations tell the tragedy and joys further - accountable for this form of charity. Children's camps, refugee camps, the adoption program (as a result of which she received more than a hundred children who were put to death for actual intercountry adoption), medical and nutritional care, and the work of the elderly: the book gives clear evidence of all this. It must come into many hands, also from young people, including those who are not looking for financial or international adoption.

Dutch:

Ook fincanciële adoptie vraagt om juiste levensbeschouwelijke keuze

DOORN - Eén van de mogelijkheden om de nood van kinderen in de allererbarmelijkste omstandigheden der derde wereld enigszins te lenigenis de zogeheten financiële adoptie, een wat minder verplichtende vorm vansteun dan de internationale adoptie. Hoewel wij om verschillende redenenmenen, dat die interlandelijke adoptie waar mogelijk de voorkeur behoortte hebben, is natuurlijk elke druppel op deze gloeiende plaat toe te juichen.

Nu is er recentelijk op grootscheepse schaal, ook via advertenties, radio en tv, propaganda gemaakt voor een groots opgezet „pleegouder-plan", het Foster Parents-plan. Damesweekbladen als recentelijk „Margriet" en zo meer zetten zich er voor in en lanceren wilde kreten als „duizend adoptie-ouderparen gevraagd". Bekende figuren uit de omroepwereld, de politiek en wat niet al, hebben hun naam er aan gegeven, zoals Mies Bouwman, mevr. Liesbeth den Uyl en anderen.

Verwarrend

Het komt mij voor, dat er onder eventuele ,,echte" adspirant-adoptiefouders verwarring ontstaat door deze campagnes, die het zo voorstellen, alsof men kinderen uit bijv. Indonesië en Columbia gemakkelijk kan „adopteren". Dat nu is niet juist — ook al worden er wel via interlandelijke adoptiekinderen uit die landen in Nederlandse adoptiefgezinnen geplaatst, maar eerder druppelsgewijs dan op grote schaal.

,,Financiële adoptie" betekent niets meer en niets minder dan dat men zich vanuit Nederland verplicht, financieel zorg te dragen voor het onderhoud van één of meer kinderen in één der derdewereld-landen. Die kinderen blijven daar in de tehuizen waar ze zijn, of bij pleeg- of adoptiefgezinnen in die landen. Ze komen niet op langere termijn naar ons land, kunnen niet door kinderloze echtparen hier „echt" geadopteerd worden.

Relatie

De enige band tussen de „pleegouders" in Nederland en bijv. een financieel geadopteerd kind uit India bestaat uit correspondentie en informatie over de ontwikkeling van dat kind, vergezeld van foto''s. Hoewel men dus in zeer beperkte zin „adoptiefouder" mag heten van een kind uit een ver land, dat men zelf waarschijnlijk nooit te zien krijgt — tenzij men naar India reist met vakantie e.d. — is die steun toch een goede zaak.

Op deze wijze wordt menselijkerwijs gesproken het leven van een daar ten dode opgeschreven kind gered. Dat alleen al rechtvaardigt zulk een steun. Bovendien ontstaat er toch wel iets van een speciale relatie tussen dat ene kind en zijn Nederlandse geldgever. Maar eventuele verwachtingen omtrent een hieruit voort te vloeien feitelijke interlandelijke adoptie zijn nergens op gebaseerd.

TEARFUND

Nu kunnen natuurlijk tal van Nederlanders — gehuwd, ongehuwd, met of zonder kinderen — zich opgeven voor zo''n financiële adoptie, maar het is toch gewenst, niet zonder meer met een neutrale instantie als het Foster Parents-plan in zee te gaan. Een christen wil toch graag zien, dat zijn of haar „adoptiefkind" in dat verre land een christelijke opvoeding krijgt, omdat de geestelijke nood van de mens ten diepste altijd de lichamelijke overstijgt.

Intekenen op zo''n neutrale adoptie-instantie betekent, dat men alleen het brood belangrijk acht, terwijl ook de Bengalees en Indiër en Columbiaan zal moeten leren leven van de spijze die niet vergaat. Nu zijn er ook andere mogelijkheden om kinderen financieel te adopteren. Zo is er het Kinderadoptieplan van het TEAR-Fund in Doorn, als ook dat van Woord en Daad.

Het Tearfund (eigenlijk: tranenfonds, maar de letters staan voor The Evangelical Alliance Relief fund) is een evangelisch hulpfonds, de diakonale tak van ,,De Evangelische Alliantie", waarin internationaal duizenden zendelingen van tal van geloofszendingen samenwerken. Tearfund heeft in veertig landen ruim honderd projecten, waaronder in Bangladesj, waar diverse Nederlandse vrijwilligers van deze hulpverleningsorganisatie werken.

Nu is het kinder-adoptieplan van Tearfund opgezet in samenwerking met ,,Compassion" (mede-lijden), een evangelisch-christelijke organisatie voor de kinderzorg. Op dit moment zijn er zo''n tweeduizend kinderen, vaak wezen, half-wezen of door hun ouders in de steek gelaten, die via Tearfund financieel geadopteerd kunnen en moeten worden. Dat kan, zo deelt het Nederlandse secretariaat (directeur drs. Jan van Barneveld) mee, ook gebeuren door groepen, schoolklassen e.d.

De basis is het gebed. Er wordt in hun ogen een christelijke opvoeding in een bijbels verantwoorde zondagsschool gegarandeerd. De medewerkers van deze organisatie van geloofszendingen moeten „de Here Jezus Christus als hun Redder en Heer kennen", zo heet het in de voorlichtingsbrochure. De coördinatie van de aanvragen e.e.d verloopt via het Britse hoofdkantoor in Teddington (Middlesex).

Bedragen

De praktische zijden van dit kinderadoptie-plan zijn als volgt: men steunt zo''n kind door een bedrag (minimaal) van 8£ per maand, thans ongeveer 35 gulden, of 105 gulden per kwartaal of ƒ 420,- per jaar. Daarvoor ontvangt het: (christelijke) opvoeding, lagere school-opleiding, medische zorg, wat voedsel en kleding. Om praktische redenen is de verzending van pakketjes niet mogelijk; wel kan men af en toe een extra gift van twee pond (ƒ 9,-) overmaken, waarvoor in het betreffende land speelgoed of een ander cadeautje kan worden gekocht door de verzorgers.

Enkele andere regels uit het Tearfund-project: Men mag ,,zijn" of „haar" kind zo vaak schrijven als men wil; eens per maand bijv., maar ook met verjaardagen of feestdagen is voldoende. De kinderen schrijven zelf (met hulp) al terug als ze zeven jaar en ouder zijn. De Nederlandse brieven moeten eenvoudig en kort zijn en in het Engels gesteld; ze worden vertaald in de talen van de adoptiefkinderen.

De steun van deze kinderen gaat door tot ze van school gaan (zo''n 16 à 17 jaar), waarna ze soms een beroepsopleiding kunnen volgen. De kinderen staan onder controle van christen-voorgangers van plaatselijke kerken, aldus de informatie van Tearfund.

Ook „Woord en Daad"

Wie begrijpelijkerwijs gereserveerd staat tegenover Tearfund en zijn geestelijk klimaat willen wij in overweging geven, dan een ander financieel adoptieproject te steunen, dat van de Reformatorische hulpactie „Woord en Daad", waarover wij al eerder berichtten. ,,Woord en Daad" heeft op dit moment contacten en adoptiefkinderen in India, Brazilië en Guatemala.

Eva den Hartog

Overigens: wie interesse heeft in deze zaken moet zeker niet nalaten het ontroerende boek van de voormalige Leger des Heilsofficier majoor Eva den Hartog: „Bangladesh: Berusten wij erin?" te lezen. Dat bitter-schone plaatwerk (110 blz. groot formaat, vele tientallen foto''s, prijs ƒ19,90) verscheen bij T. Wever in Franeker met een nawoord van minister drs. J. P Pronk.

In dat tweetalige werk (Nederlands en Engels) geeft mevr. Den Hartog een ontroerend beeldverslag van haar jarenlange arbeid, samen met o.a. mevr. Grace Samsom, in Dacca en daarbuiten. Het is natuurlijk in-triest, dat deze vrouw, die leven en gezondheid opofferde voor dit onvoorstelbaar moeilijke werk, door een conflict met de Legerleiding is teruggeroepen naar Nederland en weggepromoveerd, na eerst te zijn gedegradeerd tot gewoon Heilssoldate. Dit boek is een schokkend document, waarin zij — in korte sobere bewoordingen; de illustraties vertellen de tragiek en vreugden verder — verantwoording aflegt van deze vorm van naastenliefde. Kinderkampen, vluchtelingenkampen, het adoptieprogramma (waardoor zij meer dan honderd ten dode opgeschreven kinderen naar Nederland kreeg voor feitelijke interlandelijke adoptie), de medische en voedingszorg, het bejaarden werk: van dit alles legt het boek een duidelijk getuigenis af. Het moet in veel handen komen, ook van jonge mensen, ook van hen die geen financiële of interlandelijke adoptie zoeken.

.