Wereldkinderen - visit Haiti - Adoption Procedure

Verslag bezoek aan Haiti van 9 tot 12 Juli

Maison l`Esperance

Zoals u weet is Maison l´Esperance onlangs verhuisd. Het nieuwe tehuis ligt in een rustige buitenwijk naast een ziekenhuis. Het huis is ruim en ligt op een groot terrein met veel bomen, het is een aflopend terrein, beneden stroomt een riviertje. Mevr. Cecile Gabathuler woont in een huis dat direct naast het kindertehuis ligt, hierin is ook het kantoor gevestigd. Verder is er een apart gastenverblijf gebouwd, met 2 ruime kamers met elk een eigen badkamer. In het huis van Cecile is nog een gastenverblijf. Deze kamers voor de gasten zijn nog niet klaar voor gebruik. Er moet nog van alles afgebouwd en ingericht worden. Mevrouw Cecile Gabathuler wil de mogelijkheid bieden aan de adoptief ouder(s) om hier te logeren als zij hun kind ophalen. Ook kunnen geadopteerde kinderen, die terugkomen om het land te leren kennen of om hun biologische familie te ontmoeten hier verblijven en eventueel meehelpen in het tehuis. Het kindertehuis bestaat uit 3 verdiepingen, iedere verdieping heeft een aantal slaapzalen en ruime badkamers. De arts en verpleegsters hebben een eigen spreekkamer. Beneden is de keuken, de voorraadkamer en de kamers voor opslag van bijvoorbeeld schoolmateriaal en kleertjes. Op het grote balkon wordt de was gedaan en hangen of liggen de kleertjes te drogen. Op dit moment is de water- en elektriciteitsvoorziening onvoldoende. Er moet water worden ingekocht, een waterauto vult de watertanks bij. Voor de elektriciteit is een generator nodig, het gewone lichtnet functioneert regelmatig niet, de generator heeft onvoldoende capaciteit voor dit grote huis.

De kinderen

Er zijn op dit moment ruim 130 kinderen opgenomen in het tehuis. De conditie waarin de kinderen worden opgenomen is slecht. Ondervoeding en verwaarlozing is voor de maatschappelijk werkster de belangrijkste reden om een kind op te nemen. Maison l´Esperance biedt de kinderen letterlijk een overlevingskans. Als de moeder in zeer slechte conditie is kan ook zij tijdelijk in huis worden opgenomen, waar zij de mogelijkheid krijgt aan te sterken. Op de baby afdeling ligt alle aandacht dan ook op de voeding en de verzorging. Kinderen liggen in hun eigen bedjes of worden op de grond gelegd als ze al kunnen zitten of kruipen. De verzorgsters geven de kinderen één voor één de fles. De aandacht die er wordt gegeven aan voeding werpt zijn vruchten af : het is bijzonder om te zien hoe goed en gezond de oudere kinderen er uit zien. Deze oudere kinderen zijn onderverdeeld in 2 groepen naar leeftijd. De oudste kinderen slapen op de bovenste etage. De activiteiten voor deze kinderen vinden buiten plaats in de schaduw van een boom. De verzorgsters maken de mooiste creaties van de haren van de meisjes, ook dit gebeurt buiten. En er wordt volop gerend en gespeeld met de speeltoestellen die er in de tuin staan. (schommels, klimhuisjes).

De procedure

De andere reden om naar Haiti te reizen was natuurlijk om inzicht te krijgen in de procedures. Wij wilden o.a. graag officieel bevestigd zien te krijgen of het klopt dat de adoptie wet weer naar de letter uitgevoerd gaat worden Hiertoe hebben wij gesprekken gehad met mevr. Beaudin van IBESR, met de heer Jabouin, de advocaat die de belangen van uw dossier behartigt en met de heer Padberg, de honorair consul.

Zowel de IBESR als de advocaat geven aan dat zij beiden niet verwachten dat adoptie zal stoppen, maar dat er wel degelijk een aantal hindernissen in de procedure zitten, waarvan niemand kan aangeven hoe deze gaan verlopen of hoelang deze kunnen gaan duren. De advocaat geeft als mogelijke oorzaak de sterke internationale lobby van organisaties als Unicef, die oproepen tot een strikte uitvoering (controle) van de adoptie procedure door de overheid. Er liggen heel veel internationale dossiers, er zijn in het verleden heel veel voorstellen gedaan en zoals meneer Jabouin aangaf, niet allemaal op de correcte manier. De Commissionair (aangesteld door de president) van het Parket wil mede hierdoor laten zien dat hij zich strikt aan de adoptie wet (uit 1974) houdt. De brieven en petities van adoptie ouders uit de verschillende landen geven de druk aan die er gelegd wordt op de instanties om de aantallen adopties juist op te voeren. De betrokken ministeries (Justitie en Binnenlandse Zaken) voelen zich mede hierdoor genoodzaakt duidelijk te laten zien dat zij ondanks de lobby van adoptie ouders zich wel degelijk strikt aan de wet houden. Zij bestuderen de dossiers opnieuw en stellen telkens nieuwe eisen. Zo heeft het Ministerie van Binnenlandse zaken aan de heer Jabouin gevraagd om alle door hem ingediende dossiers opnieuw te komen ordenen, de ene keer moeten de telefoonnummers van aspirant adoptie ouders worden toegevoegd, de andere keer moeten er nieuwe formulieren ingevuld worden.

De IBESR is destijds opgericht om de dossiers van adoptie ouders en adoptie kinderen te controleren op volledigheid, te beoordelen en na goedkeuring door te sturen naar het ministerie van Justitie voor de benodigde legalisaties en vervolgens naar het ministerie van Binnenlandse Zaken voor de afgifte van het paspoort. Maar op dit moment laten beide ministeries hun macht voelen en doen het werk van de IBESR nog eens over.

Zowel mevrouw Beaudin als de heer Jabouin zeggen dat 90% van de al ingediende dossiers niet aan de officiële voorwaarden voldoet. En dat daarom deze dossiers gewoon in behandeling blijven. Het advies van hen is om voor nieuw in te sturen dossiers wel de voorwaarden uit de adoptie wet te hanteren (zoals de voorwaarde 10 jaar getrouwd te zijn), hoewel dit niet officieel schriftelijk is gemeld. Hiermee hopen zij het risico te verminderen op een afwijzing van een dossier op grond van die voorwaarden. Mevrouw Beaudin en meneer Jabouin spreken zoveel mogelijk contacten op de ministeries om te proberen de procedures in het belang van het kind te versoepelen. Zij hebben ons afgeraden om contact op te nemen met de ministeries omdat dit averechts werkt en de situatie zelfs kan verslechteren.

Mevrouw Gabathuler geeft aan dat zij in het verleden vaker dergelijke ontwikkelingen heeft meegemaakt en dat deze vooral bedoeld zijn om meer geld te kunnen vragen om dossiers uit de procedure te krijgen. Hieraan werkt zij niet mee, omdat de volgende keer er nog meer gevraagd kan worden. Alleen als het een officiële door het ministerie bepaalde verhoging betreft betaalt zij. Zij wil heel duidelijk maken dat er geen sprake kan zijn van het versoepelen van procedures door het geven van geld als dit niet officieel door het ministerie wordt gevraagd.

Het probleem van de oplopende procedure tijden heeft ook de volle aandacht van de Nederlandse consul op Haïti. De Haitiaanse autoriteiten bepalen hun eigen beleid. De Nederlandse consul en de ambassade kunnen alleen via de diplomatieke weg hierop invloed proberen uit te oefenen. De consul spreekt zijn contacten op de ministeries en bespreekt de situatie met zijn collegae uit de andere adopterende landen.

Er zijn nu een paar paspoorten (nog niet voor Wereldkinderen ouders) afgegeven en de verwachting is dat er binnenkort wat meer paspoorten zullen vrijkomen. U zult begrijpen dat wij dat onmiddellijk aan de betrokken ouder(s) zullen melden als wij hierover bericht ontvangen. Daarna zullen wij de andere ouder(s) inlichten, zodat u inzicht heeft in de voortgang van de procedure.

Reis en verblijf

Reizen via Miami is tijdrovend gezien de douanebepalingen. De bagage wordt niet doorgelabeld, u moet in- en weer uitchecken en opnieuw door de douane. Er bestaat sinds kort weer een vliegverbinding tussen Curacao en Haïti, deze vlucht is uitsluitend op de dinsdag, maar lijkt een goed alternatief wanneer u uw kind ophaalt.

Sinds de samenwerking tussen de UN Vredesmacht met het lokale leger en de politiemacht verbeterd is, is de veiligheid in Port au Prince toegenomen. Er zijn veel bendeleiders opgepakt en vastgezet. De UN is op strategische plekken aanwezig met tanks en hiermee lijkt er meer controle te zijn op de gewelddadige situatie in de sloppenwijken. Er zijn aanmerkelijk minder ontvoeringen, voorheen konden mensen soms niet naar hun werk omdat de situatie onderweg te gevaarlijk was, straten waar men niet meer kwam zijn nu weer open.

Projecten

LAKAY biedt de straatkinderen een veilig dak om onder te slapen, een maaltijd en een cursus als zij dit willen. Gemiddeld komen er 100 – 150 kinderen, zowel overdag als s´nachts. Het uitgangspunt van dit centrum is dat ieder kind recht heeft op vrijheid (een kind moet er zelf voor kiezen om naar Lakay te komen) en respect (ongeacht je achtergrond) Dit is precies wat Lakay hen biedt waardoor er een vertrouwensband ontstaat tussen de kinderen en de leiding van het centrum. Kinderen raken hierdoor zelfs gemotiveerd om een cursus te volgen.

Sinds kort voert de politie razzia´s uit om straatkinderen op te pakken, die naar een “opvoedingscentrum” worden gebracht. Hierdoor komen er op dit moment veel minder kinderen naar Lakay. De leiding vertelde ons dat je deze kinderen niet kunt vasthouden. Als zij behandeld worden als criminelen zullen zij proberen te ontsnappen en dat is wat er nu gebeurt. Tijdens ons bezoek aan mevrouw Beaudin kwam er een delegatie van het Ministerie van Justitie om met de IBESR deze situatie te bespreken.

L´ARC EN CIEL heeft naast een kindertehuis voor HIV/aids kinderen een centrum in de stad waar families met kinderen met HIV/aids voorlichting krijgen over hoe om te gaan met deze aandoening. Er is een arts, er zijn verpleegkundigen en maatschappelijk werksters. Families worden thuis bezocht en begeleidt. Uit de groep families worden vrouwen geselecteerd, die training krijgen om in hun wijk (met name de sloppenwijken) voorlichting te geven. Ondanks het taboe op aids vinden meer en meer families de weg naar dit project. Er worden ook pleeggezinnen gezocht die kinderen in de vakanties thuis willen opnemen Binnenkort zal dit project zich nog verder uitbreiden. Er wordt een centrum gebouwd buiten de stad, waar ook artsen , verpleegsters en andere professionals getraind worden. Hier kunnen 150 kinderen opgenomen worden.

Wat betreft uw procedure begrijpen wij dat uw geduld zwaar op de proef wordt gesteld. Het is in niemands belang dat de kinderen zolang in de tehuizen zitten. U moet erop vertrouwen dat iedereen die wij gesproken hebben zijn uiterste best doet om binnen zijn of haar mogelijkheden de procedures sneller te laten verlopen. Maar men is hierin afhankelijk van de verantwoordelijke ministers voor wie adoptie niet altijd prioriteit heeft omdat er zo vele andere problemen in Haïti spelen.

U heeft ons per e-mail veel vragen gesteld. Wij hopen die ook met dit verslag te hebben kunnen beantwoorden.

Met vriendelijke groeten,

Ingrid Levert

Anke Jorritsma

a