Adoptiekinderen Bangladesh zonder medeweten van ouders naar Nederland gebracht
Adoptiekinderen Bangladesh zonder medeweten van ouders naar Nederland gebracht
03-06-2017, 15:17BINNENLAND, BUITENLAND
NIEUWSUUR
GESCHREVEN DOOR
Ellen Brans, verslaggever
Ondanks de goede bedoelingen van adoptie-ouders, blijkt dat er met adopties vanuit Bangladesh in de jaren 70 en 80 veel is misgegaan. De biologische ouders wisten vaak niet dat hun kind voor adoptie naar het buitenland ging. Ook werd er geknoeid met de papieren van de kinderen.
Het is daardoor heel ingewikkeld om biologische familie terug te vinden. Een groep geadopteerden uit Bangladesh wil nu een dna-databank opzetten om het zoeken naar familie makkelijker te maken. Onder geadopteerden kunnen zussen en broers zijn, maar ze willen ook eventuele verwantschap met familie in Bangladesh kunnen vaststellen.
Op Schiphol werden ze destijds opgewacht door veelal idealistische adoptie-ouders, die dolgraag een arm kindje uit Bangladesh wilde helpen.
"Op een gegeven moment werden we vervoerd met een busje, naar het vliegveld, en zaten we ineens in het vliegtuig. We hadden een tasje met wat persoonlijke spullen en kleurboekjes van de KLM. Toen belandden we in Nederland, waar ik in één keer allemaal witte mensen zag. Daar schrok ik erg van", vertelt Mujibor (43).
Mujibor herinnert zich dat hij door zijn moeder naar het tehuis werd gebracht. In de papieren staat dat hij vier jaar oud was toen hij naar Nederland kwam. Maar het is waarschijnlijk dat hij een stuk ouder is geweest.
"Ik herinner me dat we op een bankje gingen zitten en dat zij mij duidelijk vertelde: ik breng jou nu hier, je krijgt goed te eten en scholing. Ik kom je om de zoveel tijd opzoeken", vertelt Mujibor over zijn biologische moeder.
De adopties vanuit Bangladesh naar het buitenland begonnen in de jaren 70. In die tijd kampte Bangladesh met de gevolgen van een bloedige onafhankelijkheidsoorlog en een desastreuze overstroming. Mensen trokken massaal naar de hoofdstad Dhaka, op zoek naar eten en werk. Tongi was een van de opvangkampen waar veel van de mensen terechtkwamen. En het was een van de locaties waar veel kinderen verdwenen, richting Nederland.
Ook in de documenten van de geadopteerde Kana Verheul blijken veel onwaarheden te staan. Ze kwam als baby naar Nederland en zou wees zijn. Eenmaal volwassen begon ze aan een zoektocht naar haar familie in Bangladesh en kwam ze erachter dat veel van wat ze dacht te weten over haar verleden, niet klopte.
Kana: "Mensen gingen van deur tot deur en zeiden: we kunnen voor je kind zorgen, via een programma dat Terre des Hommes daar had. Ze zeiden: we hebben een school en geven je kind kleding en eten. Het was algemeen bekend dat je daar je kind kon brengen, dat ze voor je kind zouden zorgen. Dus ouders deden dat in die veronderstelling."
'Geen bewijs'
Terre des Hommes Nederland had in die tijd een project voor kinderen. En de voorganger van Stichting Wereldkinderen, NICWO, had er kindertehuizen. Zij regelde de adopties. Gevraagd om een reactie claimt Stichting Wereldkinderen dat er geen bewijs is dat er iets mis is gegaan.
Terre des Hommes Nederland heeft nader onderzoek aangekondigd en gaat alle dossiers doorlichten van kinderen die in de jaren 70 vanuit Bangladesh zijn geadopteerd. Maar benadrukt ook dat de organisatie niet betrokken was bij interlandelijke adopties van kinderen uit Bangladesh.
Wat het meest in mijn geheugen zit, is dat mijn moeder mij naar het tehuis heeft gebracht met een andere intentie dan adoptie.
Mujibor de Graaf
Uiteindelijk vond Kana haar zus terug en zoekt haar nu zoveel mogelijk op, om elkaar te leren kennen. Kana dacht dat haar moeder niet meer leefde, maar dat klopte niet. "Zij is twee jaar geleden pas overleden, mijn vader zes jaar geleden. En ze hebben altijd naar mij gezocht. Het was niet de bedoeling dat ik naar het buitenland zou gaan en nooit meer terug zou komen", vertelt Kana.
Drijfveer
De zoektocht van Mujibor is minder succesvol, hij is al 17 jaar op zoek naar zijn familie. "Er staan wat gegevens in mijn paspoort van vroeger. Ik wil kijken of ik iets kan terugvinden", zegt Mujibor.
"Wat het meest in mijn geheugen zit, is dat mijn moeder mij naar het tehuis heeft gebracht met een andere intentie dan adoptie. Voor mij is het belangrijk om haar te laten weten dat het het is goedgekomen. Dat is mijn belangrijkste drijfveer."
Tijdens de zoektocht die Mujibor samen met Nieuwsuur onderneemt, komt hij op het spoor van iemand die zijn biologische moeder heeft gekend. Hij spreekt met haar af. Bekijk hieronder wat er dan gebeurt.
Video afspelen 01:33
Heeft Mujibor familie gevonden?
Adoptiedossiers van kinderen die in de jaren 80 uit Sri Lanka naar Nederland zijn gekomen, zitten ook vol fouten. Dat maakte het tv-programma Zembla vorige maand bekend. Het Sri lanka-DNA project wil een verwantschapsanalyse organiseren onder mensen die zijn geadopteerd uit Sri Lanka, om daarmee onbekende broer/zus-verwantschappen te kunnen vinden. Meer informatie: via de Facebook groep Sri Lanka-DNA of via email naar info@srilanka-dna.nl.
=========================================
Bangladesh Adopted children without parental knowledge brought to the Netherlands
YESTERDAY, 15:17
(informal Google Translation)
NIEUWSUUR
WRITTEN BY
Ellen Brans
news reporter
Despite the good intentions of adoptive parents, it seems that with adoptions from Bangladesh in the 70s and 80s, a lot has gone wrong. The biological parents often did not realize that their child was going for adoption abroad. The documents of the children were also tampered with.
It is therefore very difficult to find biological family. A group of adoptees from Bangladesh now wants to set up a DNA database to make family searching easier. Among adoptees there may be siblings, but they also want to know any relationship with family in Bangladesh.
white people
Mujibor de Graaf in Bangladesh himself went looking for his family. He is one of nearly five hundred Bangladeshi children who came to the Netherlands in the 70s.
At Schiphol they were then met by mostly idealistic adoptive parents, who desperately wanted to help a poor child from Bangladesh.
"At one point we were transported in a van to the airport, and we were suddenly on the plane. We had a bag with some personal belongings and coloring books from KLM. When we arrived in the Netherlands, where I saw all of a sudden only white people. I was shocked" explains Mujibor (43).
Mujibor remembers that he was brought to the orphanage by his mother. The papers state that he was four years old when he came to the Netherlands. But it is likely that he was a lot older.
"I remember we sat down on a bench and she clearly told me: I bring you here, you get good food and schooling, I'll come to visit you often." Mujibor says about his biological mother.
Bangladesh adoptions from abroad started in the 70s at that time Bangladesh suffered the consequences of a bloody independence war and a disastrous flood. People flocked to the capital Dhaka, in search of food and work. Tongi was one of the camps where a lot of people ended up. And it was one of the locations from where many children disappeared to the Netherlands.
Also in the documents of the adoptee Kana Verheul appear to be many untruths. She came to the Netherlands as a baby and would be an orphan. Once mature, she began a search for her family in Bangladesh and she found out that much of what she thought she knew about her past, was not right.
Kana: "People went from door to door and said we can take care of your child, through a program of Terre des Hommes. We have a school and give your child clothes and food. It was common knowledge that one could bring children there, they would take care of your child. So parents did that under that assumption. "
'No proof'
Terre des Hommes Netherlands had at the time a project for children. And predecessor of World Children Foundation [Wereldkinderen], NICWO, had orphanages. They arranged the adoptions. Asked for a reaction Foundation Wereldkinderen claims there is no evidence that something has gone wrong.
Terre des Hommes Netherlands has announced further investigation and will screen all the records of children adopted from Bangladesh in the 70s. But also emphasizes that the organisation was not involved in intercountry adoptions of children from Bangladesh.
What is most in my memory is that my mother brought me to the hostel with a different intention than adoption.
Mujibor de Graaf
Kana eventually found her sister and looking for her now as much as possible, to get to know each other. Kana thought her mother was no longer alive, but that was not right. "She died two years ago, my father six years ago. And she always looked for me. It was not intended that I should go abroad and never come back," says Kana.
mainspring
The search of Mujibor was less successful, he is since 17 years looking for his family. "There are some details in my old passport. I want to see if I can find anything," said Mujibor.
"What is most in my memory is that my mother brought me to the hostel with a different intention than adoption. For me it's important to let her know that it all ended well. That's my main motivation."
----------------------------------------
Adoptees from Bangladesh can contact Shapla, Foundation of Adoptees via info@shaplacommunity.eu
----------------------------------------
Adoption Records of children who came in the 80's from Sri Lanka to the Netherlands, also are full of errors. That announced the television program Zembla last month. Sri lanka DNA project will organize a kinship analysis among people who are adopted from Sri Lanka, in order to find unknown brother/sister-relationships. More information: via the Facebook group Sri Lanka DNA or via email to info@srilanka-dna.nl