`We rolden van de ene leugen in de andere' Een echtpaar uit Enschede zou een kind uit Brazilië hebben geroofd.

`We rolden van de ene leugen in de andere'

Een echtpaar uit Enschede zou een kind uit Brazilië hebben geroofd. `Geadopteerd', zeggen ze zelf, zij het buiten de officiële kanalen om. Maandag doet de Almelose rechtbank uitspraak.

André Ritsema

18 maart 1999

Haar haar is in twee kroesknotjes opgestoken. In haar gele pyjama-met-beertjes taxeert ze vrolijk het bezoek. Nee, Lisa wil nog niet naar bed. Dit is ze dan, zegt mevrouw Bernadette Slottje (37), en ze wijst naar het tweejarig kind. Lisa lacht.

Dit is Lisa: Volgens het openbaar ministerie in Almelo op verzoek van de Slottjes door een Nederlander uit Brazilië geroofd, volgens het echtpaar een legaal door de moeder afgestaan adoptiekind. Officier van justitie Van der Valk heeft tegen beide verdachten een celstraf geëist van twaalf maanden, waarvan zes voorwaardelijk. Mensenroof, was het volgens haar. Mevrouw Van der Valk wil met ons een voorbeeld stellen, zegt een verbitterde Herman Slottje (40). ,,Terwijl van mensenroof geen sprake is. De moeder is blij dat Lisa gezond en wel bij ons is.'' Maandag doet de Almelose rechtbank uitspraak in de zaak.

Op 10 januari 1996 verloor het echtpaar-Slottje zijn enig kind. Michelle, acht jaar, stierf aan nekkramp, amper een dag nadat de eerste verschijnselen geconstateerd waren. ,,We dachten dat het griep was. Vierentwintig uur later was ze overleden.'' Mevrouw Slottje zat maandenlang hele dagen thuis aan de keukentafel. Herman Slottje stortte zich op zijn werk als ondernemer.

In april 1997 kwamen de twee een oude bekende tegen, die liet weten dat hij iemand kende die voor hen legaal een adoptiekind uit Brazilië zou kunnen regelen. Niet veel later stond deze man, K., bij Slottje op de stoep. Vooral mevrouw Slottje had oren naar de mogelijkheid. ,,Ik wilde gewoon weer een kind, en bij de reguliere adoptiebureaus lieten ze me weten dat het heel lang zou duren en dat we, gezien onze leeftijd, dan een kind van een jaar of acht zouden krijgen. Maar dat wilde ik niet, ik wilde een baby.'' K. kwam verschillende keren bij Slottje langs en belde op zeker moment op: Hij zou die avond naar Brazilië gaan, of Slottje hem naar het vliegveld kon brengen. ,,Hij had de tickets al besteld en vroeg verder om geld om daar te kunnen leven. Ik gaf hem uiteindelijk 5.000 dollar mee. Ik vroeg me wel af of het zo overhaast moest. Dat moest, zei K., en mijn vrouw was het met hem eens.''

Achteraf, zegt Slottje, blijkt dat K. helemaal niet naar Brazilië was gegaan om een kind te halen. Hij was vertrokken vanwege problemen met een aantal Enschedese seksbazen. K. bleef een paar maanden weg en belde af en toe op: Dat er een kind gevonden was en dat ze naar het ziekenhuis moest en dat hij meer geld nodig had. Uiteindelijk belde hij begin augustus: De zaak was rond. Slottje moest geld overmaken voor de tickets. Dat wilde Slottje niet meer. ,,Ik had al enkele tienduizenden guldens betaald, ik voelde argwaan. Dus zei ik tegen hem dat ik de tickets wel zou laten klaarleggen.''

Aldus geschiedde en op 7 augustus 1997 kwam K. met een vrouw en de anderhalf jaar oude Lisa, zwaar ondervoed, aan op Schiphol. De vrouw, een vriendin van K.'s Braziliaanse vrouw, zou de moeder van het kind zijn. En daar begon de ellende, zegt Slottje. ,,Op weg naar de auto vertelde K. dat hij het kind op mijn naam had laten zetten. Daar schrok ik van. Hoe kan je dat nou doen, man, riep ik. Hij zei dat hij het kind dan makkelijker meekreeg. We hebben het spelletje meegespeeld, ook bij de vreemdelingenpolitie. Toen ze me een paar dagen later vroegen mijn paspoort te laten zien, aan de hand waarvan ze konden zien dat ik in Brazilië was geweest, heb ik gezegd dat ik het kwijt was. Zo rolden we van de ene leugen in de andere.'' Mevrouw Slottje: ,,We deden het voor het kind. Lisa was doodziek, we wilden dat ze beter werd.''

De criminele achtergrond van K. brak hen uiteindelijk op, zegt Slottje. De man werd na een anoniem briefje opgepakt, waarin werd gezegd dat hij aan vrouwenhandel deed en voor iemand een kind in Brazilië had geroofd. ,,In het briefje werden we met naam en toenaam genoemd. Begin mei 1998 ben ik van mijn bed gelicht. 's Middags heb ik, na overleg met Bernadette, besloten alles eerlijk te vertellen. De zaak kwam in een stroomversnelling. Justitie in Almelo vervolgde ons, K., zijn vrouw en de vrouw die Lisa op Schiphol afleverde - en die niet de moeder bleek te zijn.'' K. werd in november veroordeeld tot een celstraf van twee jaar, waarvan zes maanden voorwaardelijk. Zijn hoger beroep loopt nog. ,,Ik zou ook rond die tijd voorkomen'', zegt Slottje, ,,maar Bernadette lag toen in het ziekenhuis. Het proces werd tijdelijk uitgesteld. Ik had absoluut niet verwacht dat K. zou worden veroordeeld. Er was geen sprake van roof. Het kind was vrijwillig door de moeder afgestaan.''

,,Toen wij in januari voorkwamen, heb ik voorgesteld uit te zoeken wie de moeder is. Vanwege het toelaten van een getuige werd het proces opgeschoven, en toen ben ik met een detective en een beëdigd tolk naar Brazilië gegaan. Op eigen kosten, ja. Want ik zou in hoger beroep waarschijnlijk wel worden vrijgesproken, maar als ik door de rechtbank in Almelo zou worden veroordeeld, was ik voor de regio een misdadiger.'' De reis kostte Slottje een kleine veertigduizend gulden. Hij vond de moeder, en die bevestigde op beeld en op schrift dat zij de moeder was, dat ze Lisa had afgestaan en dat ze blij was dat het kind het nu goed had.

De officier van justitie besteedde nauwelijks aandacht aan de videoband. De rechtbank zegde toe het in de overwegingen mee te nemen. ,,Wat wij hebben gedaan verdient misschien de schoonheidsprijs niet, maar het is niet verboden'', zegt Slottje. ,,Ik ben een kind kwijtgeraakt'', zegt Bernadette Slottje. ,,Ik zou toch nooit een kind van een ander roven? Niemand is benadeeld. Ik vind het heel oneerlijk dat wij slachtoffer worden van de dadendrang van mevrouw Van der Valk. Ik voel me moreel verplicht voor Lisa te zorgen.''

Een echtpaar uit Enschede zou een kind uit Brazilië hebben geroofd. `Geadopteerd', zeggen ze zelf, zij het buiten de officiële kanalen om. Maandag doet de Almelose rechtbank uitspraak.