Geadopteerde Bibi Hasenaar: ‘Mijn leven is stukgemaakt voor de poen’
Adopted Bibi Hasenaar: 'My life is broken for the money'
'I think I can demand a reimbursement', says the adopted Bibi Hasenaar in response to the investigation that Minister Dekker is adopting for adoption. "It was vulgar trafficking."
"I think I am now 46 years old," says Bibi Hasenaar. The independent entrepreneur from Muiderberg does not know exactly what it is. As a four-and-a-half-year-old, the Bangladeshi-born girl was adopted, later her files were no longer there. "I celebrate my birthday on April 1, and then I feel really happy."
"I can still laugh," says Hasenaar at the end of the conversation, which is about her adoption. How the young Bibi and her brother are first disassembled in the Netherlands - against the rules - and how after three days of continuous crying they are replaced in the adoptive family of her brother. That was terrible, she says. "I did not feel wanted anywhere in my youth. My mother in Bangladesh did not want me anymore, I thought, and in that new family I was not wanted as an extra child. "The contact with her adoptive parents was bad from the start, she says. "In retrospect, I'm sure that I was brought up in Bangladesh with much more love."
On Thursday, Minister Dekker announced that investigations into malpractice in intercountry adoption, including those from Bangladesh. Hasenaar finds the reaction from The Hague very late. "Adopted people have been looking for answers for decades." A laugh sounds. "Actually, I have never been that person myself. I have not let myself get carried away by my past, I have tried to make something of my life here. "
TV broadcast
Last year there was a lot of attention for abuses involving adoptions from Bangladesh. "I watched a TV broadcast on the subject, actually at the request of others. Suddenly my mouth fell open: in the picture I saw a newspaper from Bangladesh with a picture of my brother ", says Hasenaar. "Only later did I recognize myself on that photo. Only then did it appear to me that my mother was looking for us, and I started digging. "
Her work was rewarded: Hasenaar found out that her mother used every possible means to find her son and daughter, who had been taken away under false pretenses. "She has done so much for us, all her scarce money has gone into her search. It is time to get recognition for that. "For her mother this recognition comes too late, she died about ten years ago.
Hasenaar is considering taking her right to court. She is angry at everyone who has been involved in her adoption, including the government. "If someone puts a stamp on an adoption, you also have to check what is in a file. I think it was harder at that time to get peanuts here than a bunch of children. If here and there an eye is squeezed or information has been knowingly changed, the people involved must pay. "
Play for God
Hasenaar is pleased that the call for a definitive end to intercountry adoptions is getting louder. "The stupid thing is that we want to play for God in the Netherlands, that the idea is that children are better off here. I can be very pissed about that. "
Also a lack of aftercare for adopted children has dismayed Hasenaar. "There was no aftercare for me. You drag children with traumatic experiences this way, in my case children with memories. Then you come into a completely foreign country as a child with a tan with a family that sits on a pink cloud, I find it very painful. "
Hasenaar has difficulty in withholding. "My feeling is that my life is broken for the money, for ordinary child trafficking that was insufficiently supervised. Then I think I can demand a compensation now. Not for the money, but maybe to do something back in Bangladesh. "
Despite her violent story, Hasenaar still laughs, she repeats. "I have four sons, I am married and happy. In that sense I am also a down-to-earth Dutchman. "
Dutch:
Geadopteerde Bibi Hasenaar: ‘Mijn leven is stukgemaakt voor de poen’
Johan van Heerde– 9:24, 8 december 2018
Bibi Hasenaar: ‘Volgens mij was het veertig jaar geleden moeilijker om pinda’s naar Nederland te halen dan een stel kinderen.’ © Patrick Post
‘Ik vind dat ik een vergoeding mag eisen’, zegt de geadopteerde Bibi Hasenaar in reactie op het onderzoek dat minister Dekker naar adoptie instelt. ‘Het was ordinaire kinderhandel.’
U krijgt 5 artikelen van Trouw cadeau. Dit is nummer 1 .
Onbeperkt onze artikelen lezen? Digitaal Basis € 2.50 per week.
“Ik denk dat ik nu 46 jaar oud ben”, zegt Bibi Hasenaar. Precies weten doet de zelfstandig ondernemer uit Muiderberg het niet. Als vierenhalfjarige werd het in Bangladesh geboren meisje geadopteerd, later bleken haar dossiers er niet meer te zijn. “Ik vier mijn verjaardag op 1 april, en dan voel ik me ook echt jarig.”
“Ik kan nog wel lachen, hoor,” relativeert Hasenaar aan het eind van het gesprek, dat gaat over haar adoptie. Hoe de jonge Bibi en haar broer eerst – tegen de regels in – in Nederland uit elkaar worden gehaald en hoe ze na drie dagen aaneengesloten huilen alsnog wordt herplaatst in het adoptiegezin van haar broer. Dat was verschrikkelijk, vertelt ze. “Ik voelde me in mijn jeugd nergens gewild. Mijn moeder in Bangladesh wilde me niet meer, dacht ik, en in dat nieuwe gezin was ik als extra kind ook niet gewenst.” Het contact met haar adoptieouders was van begin af aan slecht, stelt ze. “Achteraf gezien weet ik zeker dat ik in Bangladesh met veel meer liefde was grootgebracht.”
Donderdag kondigde minister Dekker aan dat er onderzoek komt naar misstanden bij interlandelijke adoptie, onder meer naar die vanuit Bangladesh. Hasenaar vindt de reactie vanuit Den Haag rijkelijk laat. “Geadopteerde mensen zoeken al decennia naar antwoorden.” Even klinkt een lach. “Eigenlijk ben ik zelf nooit zo iemand geweest. Ik heb me niet laten meeslepen door mijn verleden, heb geprobeerd om hier iets van mijn leven te maken.”
Tv-uitzending
Vorig jaar kwam er veel aandacht voor misstanden rondom adopties vanuit Bangladesh. “Ik keek een tv-uitzending over het onderwerp terug, eigenlijk op verzoek van anderen. Opeens viel mijn mond open: in beeld zag ik een krant uit Bangladesh met een foto van mijn broer”, zegt Hasenaar. “Pas later herkende ik ook mezelf op die foto. Toen pas bleek voor mij dat mijn moeder ons kennelijk zocht, en ben ik gaan spitten.”
Haar werk werd beloond: Hasenaar kwam er achter dat haar moeder alle mogelijke middelen inzette om haar zoon en dochter, die onder valse voorwendselen waren weggehaald, terug te vinden. “Ze heeft zoveel voor ons gedaan, al haar schaarse geld is aan haar zoektocht op gegaan. Het is tijd dat daar erkenning voor komt.” Voor haar moeder komt die erkenning te laat, zij is zo’n tien jaar geleden overleden.
Hasenaar overweegt haar gelijk te halen voor de rechter. Boos is ze op iedereen die betrokken is geweest bij haar adoptie, waaronder de overheid. “Als iemand een stempel op een adoptie zet, moet je ook controleren wat er in een dossier staat. Volgens mij was het in die tijd moeilijker om pinda’s hierheen te halen dan een stel kinderen. Als hier en daar een oogje is dicht geknepen of informatie willens en wetens is veranderd dan moeten de betrokkenen boeten.”
Voor God spelen
Hasenaar is blij dat de roep om een definitief einde aan interlandelijke adopties luider wordt. “Het domme is dat we in Nederland voor God willen spelen, dat de gedachte is dat kinderen het hier wel beter hebben. Ik kan me daar zo ontzettend pissig over maken.”
Ook een gebrek aan nazorg voor adoptiekinderen heeft Hasenaar onthutst. “Er was voor mij geen nazorg. Je sleept kinderen met traumatische ervaringen deze kant op, in mijn geval kinderen met herinneringen. Dan kom je in een wildvreemd land als kind met een kleurtje bij een gezin dat zit op een roze wolk, heel pijnlijk vind ik dat.”
Hasenaar heeft moeite om zich in te houden. “Mijn gevoel is dat mijn leven is stukgemaakt voor de poen, voor ordinaire kinderhandel waar onvoldoende toezicht op was, of is. Dan vind ik dat ik nu een vergoeding mag eisen. Niet voor het geld, maar om misschien iets terug te kunnen doen in Bangladesh.”
Ondanks haar heftige verhaal kan Hasenaar toch nog lachen, herhaalt ze. “Ik heb vier zoons, ben getrouwd en gelukkig. In die zin ben ik toch ook een nuchtere Hollander.”
”