Yanien werd als kind ontvoerd en geadopteerd: ‘Ik ben voor het leven getekend’

Yanien was abducted as a child and adopted: "I am signed for life"

Yanien (49), mother of three daughters and married to Johan (49) was abducted from her native Indonesia as a 9-year-old girl and sold for adoption to a Dutch family. "I will never be able to accept what has been done to me."

Yanien: “My first memories are from when I was six or seven years old. I lived with my four brothers and our parents in a small, elongated house in a neighborhood where poor and rich lived together. My father was a civil servant. We didn't have a lot of money, but we got along well. We didn't know any better. But then my father died in a motorcycle accident. I can still see his body lying under a white sheet on the floor of our house. We were not allowed to cry from our faith, so that his spirit can find its way to heaven. My mother held me, I didn't understand. "

Crisis time

“A crisis time arrived. My mother had a hard time losing my father. She couldn't possibly take care of five children and work at the same time, so that's why I was taken to my grandparents with one brother. My oldest brother was with my aunt and the second oldest brother stayed with my mother with my younger brother. I had lost my safe haven. Later I lived with my uncle and aunt for a while and I went to school there. I missed my mother and brothers terribly. When I was about nine years old, I came home to look after my two younger brothers while my mother was working. I didn't go to school anymore because there was no more money, but I was already happy that we were together again. ”

To the market

“I fell ill not long after, I got typhus. It is a miracle that I have recovered again, I was in such a bad state of affairs. I was very thin and my hair fell out. I could only crawl. After my recovery a friend of my mother wanted to meet me at the market. My mother was working at the time, she knew nothing. As a child in Indonesia you listen to an adult. So I went to the market, where I got lemper, an Indonesian snack, from this girlfriend. I had to sit in a car to eat it. A woman sat down and we drove away. I didn't understand, but let it come over me. "

Very feeling

“I was handed over to the woman who had driven with us. It became dark and she went to sleep. I waited until she was awake. How it all went exactly, I don't know anymore, it was too long ago for that and I was still too young. But I do know that I was transferred from one to the other and ended up on a train to Jakarta for a long time and ended up in a children's home. Only then did I feel very bad. People around me spoke a different dialect, I didn't understand them. I spent months in that home. Nobody told me why I was there. I really wanted to go back to my mother and brothers ... ”

Intense lonely

“At one point a woman, a mediator, from the Netherlands came to visit me at the home. She told about a country where the money was raining, beds had mattresses and you were fed every day. She took me out shopping. I received new clothes, nice shoes and a doll. Then she and I boarded the plane to the Netherlands. I was prepared for a new life: sold to a white family with two own children. "

Read the whole story of Yanien in Vriendin 29.

Illegal adoptions examined

Sander Dekker, Minister for Legal Protection, announced earlier an investigation into illegal adoptions, after information had come up about abuses in adoptions. He wants it to become clear what exactly happened. He says he can imagine that people in uncertainty about their identity are looking for answers. "The circumstances of their adoption at the time can be a piece of the puzzle." The committee that will investigate illegal adoptions focuses on Brazil, Bangladesh, Colombia, Indonesia and Sri Lanka. The period to be investigated runs at least from 1967 to 1998. "(Source: NOS.nl)

Dutch:

Yanien (49), moeder van drie dochters en getrouwd met Johan (49) werd als 9-jarig meisje ontvoerd uit haar geboorteland Indonesië en verkocht voor adoptie aan een Nederlands gezin. “Ik zal wat mij is aangedaan nooit kunnen accepteren.”

Yanien: “Mijn eerste herinneringen zijn van toen ik een jaar of zes, zeven was. Ik woonde met mijn vier broers en onze ouders in een klein, langwerpig huis in een wijk waar arm en rijk door elkaar leefden. Mijn vader was ambtenaar. We hadden niet veel geld, maar we hadden het goed met elkaar. We wisten niet beter. Maar toen overleed mijn vader bij een motorongeluk. Ik zie zijn lichaam nog liggen, onder een wit laken, op de vloer van ons huis. We mochten niet huilen van ons geloof, zodat zijn geest de weg naar de hemel kan vinden. Mijn moeder hield me vast, ik begreep er niets van.”

Crisistijd

“Er brak een crisistijd aan. Mijn moeder had het zwaar met het verlies van mijn vader. Ze kon onmogelijk de zorg voor vijf kinderen dragen en tegelijk werken, dus daarom werd ik met één broer naar mijn opa en oma gebracht. Mijn oudste broer was bij mijn tante en de één na oudste broer bleef bij mijn moeder met mijn jongere broertje. Ik was mijn veilige haven kwijt. Later heb ik nog een tijd bij mijn oom en tante gewoond en daar ging ik ook naar school. Ik miste mijn moeder en broertjes verschrikkelijk. Toen ik een jaar of negen was, kwam ik thuis om voor mijn twee jongere broertjes te zorgen, terwijl mijn moeder werkte. Ik ging niet meer naar school omdat er geen geld meer was, maar ik was allang blij dat we weer bij elkaar waren.”

Lees ook: Judie: ‘Mijn moeder werd gedwongen mij te laten adopteren’

Naar de markt

“Niet lang daarna werd ik ziek, ik kreeg tyfus. Dat ik weer opgekrabbeld ben is een wonder, ik was er zo ontzettend slecht aan toe. Ik was sterk vermagerd en mijn haar viel uit. Ik kon alleen nog maar kruipen. Na mijn herstel wilde een vriendin van mijn moeder mij ontmoeten op de markt. Mijn moeder werkte op dat moment, zij wist van niets. Als kind in Indonesië luister je naar een volwassene. Dus ging ik naar de markt, waar ik lemper, een Indonesische snack, van deze vriendin kreeg. Ik moest in een auto gaan zitten om het op te eten. Er kwam een vrouw bijzitten en toen reden we weg. Ik begreep het niet, maar liet het over me heen komen.”

Heel naar gevoel

“Ik werd overgedragen aan de vrouw die met ons was meegereden. Het werd donker en zij ging slapen. Ik wachtte tot ze wakker was. Hoe het allemaal precies is verlopen, weet ik niet meer, daarvoor is het te lang geleden en was ik nog te jong. Maar ik weet wel dat ik van de een op de ander werd overgedragen en uiteindelijk heel lang in een trein naar Jakarta heb gezeten en daar in een kindertehuis terechtkwam. Toen pas overviel me een heel naar gevoel. Mensen om mij heen spraken een ander dialect, ik verstond ze niet. In dat tehuis heb ik maanden lang gezeten. Niemand vertelde mij waarom ik daar was. Ik wilde zo graag terug naar mijn moeder en broers…”

Lees ook: Nurlela: ‘Ik had nooit problemen met mijn adoptie tot ik mijn adoptievader verloor’

Intens eenzaam

“Op een gegeven moment kwam een vrouw, een bemiddelaarster, uit Nederland bij mij op bezoek in het tehuis. Ze vertelde over een land waar het geld regende, bedden matrassen hadden en je iedere dag te eten kreeg. Ze nam mij mee uit winkelen. Ik kreeg nieuwe kleding, mooie schoenen en een pop. Vervolgens stapten zij en ik op het vliegtuig naar Nederland. Ik werd klaargemaakt voor een nieuw leven: verkocht aan een blank gezin met twee eigen kinderen.”

Lees het hele verhaal van Yanien in Vriendin 29.

Illegale adopties onder de loep genomen

Sander Dekker, minister voor Rechtsbescherming, kondigde eerder onderzoek aan naar illegale adopties, nadat er informatie naar boven was gekomen over misstanden bij adopties. Hij wil dat duidelijk wordt wat er precies is gebeurd. Hij zegt zich goed te kunnen voorstellen dat mensen die in onzekerheid verkeren over hun identiteit op zoek zijn naar antwoorden. “De omstandigheden van hun adoptie destijds kunnen een stukje van de puzzel zijn.” De commissie die onderzoek gaat doen naar illegale adopties richt zich op Brazilië, Bangladesh, Colombia, Indonesië en Sri Lanka. De te onderzoeken periode loopt ten minste van 1967 tot 1998.” (Bron: NOS.nl)

)